Όσοι από εμάς τους παλαιότερους είχαμε την τύχη να ζήσουμε από τις αρχές του δεύτερου ημίσεως του περασμένου αιώνα και μετά διαπιστώνουμε μια μεγάλη διαφορά ειδικότερα στους τομείς της Βιομηχανίας, της Γεωργίας και του Εμπορίου. Και οι τρείς αυτοί κλάδοι γνώρισαν περιόδους ακμής στην περιοχή μας και γι£ αυτό τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 δεν μετανάστευσαν κάτοικοι των Πατρών και της παραλιακής ζώνης από Αιγείρα μέχρι Λάππα, σε άλλες χώρες του κόσμου.
Όµως τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα τη δεκαετία του 1980 και του 1990 η περιοχή µας και ο Νοµός µας γενικότερα, αρχίζει να βιώνει µία περίοδο παρακµής και οικονοµικής κρίσεως. Η Βιοµηχανία, η οποία ήκµαζε µέχρι το 1980, αρχίζει να καταρρέει και να κλείνουν το ένα µετά το άλλο τα µεγάλα εργοστάσια, όπως η Πειραϊκή-Πατραϊκή που απασχολούσε 3.500 εργατοϋπαλλήλους, ο Λαδόπουλος, η Πιρέλι, η ΒΕΣΟ, Μαραγκόπουλος κ.α.
Συνολικά από το 1980 µέχρι το 1999 έκλεισαν περίπου 45 Βιοµηχανίες και µεγάλος αριθµός Βιοτεχνιών. Την ίδια πορεία, δηλαδή την κατιούσα, ακολούθησε και η Γεωργία, η οποία πριν το 1980 είχε στο Νοµό µας παραδοσιακές καλλιέργειες όπως σταφίδα, εσπεριδοειδή, λάδι, πατάτες κ.λ.π. Όλα αυτά τα προϊόντα έδιναν σταθερό εισόδηµα στους αγρότες, χωρίς µάλιστα επιδοτήσεις και έτσι οι αγρότες παρέµειναν στα χωριά τους.
Σήµερα όµως τα πράγµατα άλλαξαν. Η καταρρεύσασα Βιοµηχανία δεν µπορεί να ανακάµψει. ∆εν µπορούµε να µιλάµε ούτε για Βιοµηχανία ούτε για Γεωργία. Η µόνη διέξοδος είναι ο Τουρισµός και οι Υπηρεσίες. Και οι µεν υπηρεσίες αναπτύσσονται χάρις στην ιδιωτική πρωτοβουλία και ασφαλώς βρίσκονται σε καλή πορεία. Τι γίνεται όµως µε την Τουριστική ανάπτυξη της περιοχής µας. Μπορεί ο Νοµός Αχαΐας να αναπτυχθεί Τουριστικά; Η απάντηση είναι βέβαια θετική, απαιτούνται όµως ορισµένες προϋποθέσεις άνευ των οποίων δεν µπορούµε να µιλάµε για Τουριστική Ανάπτυξη της Αχαΐας.
Βέβαια, η Αχαΐα διαθέτει ωραίες παραλίες και πολλούς αρχαιολογικούς χώρους. Αλλά και οι παραλίες και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι αναξιοποίητοι γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι ενώ αποβιβάζονται στο λιµάνι της Πάτρας 1 εκατοµµύριο περίπου τουρίστες δεν µένει κανένας στην περιοχή.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη να αξιοποιηθούν οι παραλίες τόσο της Ανατολικής Αιγιαλείας όσο και οι παραλίες της ∆υτικής Αχαΐας µε το πανέµορφο δάσος της Στροφιλιάς. Παράλληλα, πρέπει να αξιοποιηθούν και οι ορεινοί µας όγκοι (Χελµός, Ερύµανθος, Παναχαϊκό), οι οποίοι θα προσελκύσουν τουρίστες και την χειµερινή περίοδο.
Επίσης, πρέπει να γίνει στροφή και στον Συνεδριακό λεγόµενο Τουρισµό, όπου τα τρία Ανώτατα Πνευµατικά Ιδρύµατα (Πανεπιστήµιο Πατρών, Ανοικτό Πανεπιστήµιο και ΤΕΙ) θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην πραγµατοποίηση Συνεδρίων που θα προσελκύσουν πολλούς τουρίστες στην περιοχή µας.
Πρέπει τέλος να δοθεί ιδιαίτερη έµφαση και στον λεγόµενο Χριστιανικό Τουρισµό µε την προβολή των µεγάλων και ιστορικών Μοναστηριών που έχουµε στην Αχαΐα.
Απαραίτητη όµως προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η δηµιουργία των έργων υποδοµής και η βούληση της Πολιτείας για να αναπτυχθεί τουριστικά ο Νοµός µας. Αναγκαία έργα υποδοµής είναι η λειτουργία του Πολιτικού Αεροδροµίου του Αράξου, η ολοκλήρωση των Εθνικών δρόµων εντός και εκτός του Νοµού Αχαΐας, η κατασκευή τουλάχιστον δύο Μαρίνων (Πάτρα – Αίγιο) και η κατασκευή µιας αίθουσας Συνεδρίων στην πόλη των Πατρών.
Μόνο έτσι θα µπορούµε να µιλάµε για τουριστική ανάπτυξη και µόνο έτσι θα µπορούµε να πούµε ότι προσανατολίζεται ο Νοµός µας προς την τουριστική ανάπτυξη. Το ερώτηµα που τίθεται είναι: Θέλει η Κυβέρνηση αυτό τον προσανατολισµό; Στο ερώτηµα αυτό είναι δύσκολο να απαντήσουµε. Πάντως µέχρι σήµερα δεν υπάρχει κανένα δείγµα για κάποιο τέτοιο προσανατολισµό, όπως δεν υπάρχει για τίποτε άλλο.
Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει τέτοια βούληση από πλευράς Κυβέρνησης τότε δεν υπάρχει καµία προοπτική. Γι’ αυτό είναι ανάγκη οι φορείς του Νοµού και ειδικότερα ο κ. Περιφερειάρχης να πάρουν µία τέτοια πρωτοβουλία, ώστε να διευκρινισθούν και οι προθέσεις της Κυβερνήσεως. Άλλως ο Νοµός θα προχωράει τυφλά χωρίς κανένα µπούσουλα, χωρίς καµία πυξίδα και καµία προοπτική.
Από την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”