της Μύρνας Νικολαΐδου
Μπορεί ο Τούρκος Πρόεδρος να επιμένει για μάχη μέχρι τέλους στην Συρία ώστε να εκδιώξει τους Κούρδους «τρομοκράτες» ωστόσο όσο προχωρούν οι επιχειρήσεις της Άγκυρας διαφαίνεται ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο σχέδιο. Ένα σχέδιο που θυμίζει την ανάκτηση εδαφών της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ήδη από το 2016, τα εγχώρια ΜΜΕ προβάλλουν χάρτες της Τουρκίας που περιλαμβάνουν περιοχές της βόρειας Συρία και του βόρειου Ιράκ, ενώ την ίδια στιγμή η Άγκυρα δημιουργεί στρατιωτικές βάσεις και ενισχύει τις στρατιωτικές της σχέσεις με ενεργειακούς προμηθευτές, ώστε να έχει πρόσβαση στον Περσικό Κόλπο, το Κέρας της Αφρικής, τον Καύκασο, την Ερυθρά Θάλασσα αλλά και την Μεσόγειο. Στην βορειοανατολική Συρία, οι τουρκικές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι έχουν υπό τον έλεγχό τους την Ρας αλ Αϊν και την Τελ Αμπιάντ ενώ οδεύουν προς την Μανμπίτζ και το Κομπάνι, με στόχο να φτάσουν μέχρι την Ράκα, πολύ βαθύτερα από τα 30 χιλιόμετρα της ζώνης ασφαλείας που υποτίθεται ότι θέλουν να εγκαθιδρύσουν. Στο γειτονικό Ιράκ, διαθέτουν τουλάχιστον 11 βάσεις στα βόρεια της χώρας, όπως επιβεβαίωσε τον Ιανουάριο του 2018 ο τότε πρόεδρος Μπιναλί Γιλντιρίμ. Η πρόφαση των Τούρκων παραμένει πάντα η ίδια: η προστασία από «την τρομοκρατική απειλή του PΚΚ πριν φτάσει στα σύνορα», σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του ιδίου του Γιλντιρίμ. Στο Αφγανιστάν τα τουρκικά στρατεύματα είναι μέρος του συνασπισμού του ΝΑΤΟ στην περιοχή και πέρυσι τον Δεκέμβριο η Άγκυρα ανακοίνωσε την παράταση της παραμονής τους για ακόμη δύο χρόνια.
Όσον αφορά την Κύπρο, η Άγκυρα πιέζει με κάθε τρόπο για την επιστροφή της Λευκωσίας στις διαπραγματεύσεις με απώτερο σκοπό την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ. Μάλιστα χθες σε μια ακόμη προκλητική δήλωση ο Ερντογάν παραλλήλισε την σημασία των τουρκικών επιχειρήσεων στην Συρία με την εισβολή στην Κύπρο το 1974, ενώ χλεύασε για μια ακόμη φορά τις κυρώσεις που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών και οι οποίες αναμένεται να τεθούν στο τραπέζι της ερχόμενης Συνόδου Κορυφής.
Επίσης, η Τουρκία έχει προσεγγίσει και την κεντρική Ασία και τον Καύκασο μέσω του Τουρκικού Συμβουλίου. Πρόκειται για τον συνασπισμό των τουρκόφωνων χωρών (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Μογγολία) που δημιουργήθηκε το 2009. Χθες μάλιστα ο Ερντογάν αναχώρησε για το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν προκειμένου να συμμετάσχει στην 7η Σύνοδο του Τουρκικού Συμβουλίου, το οποίο επιθυμεί να επεκταθεί με την ένταξη και του Ουζμπεκιστάν.
Παράλληλα, η Άγκυρα εντείνει την επιρροή της στον Περσικό Κόλπο όπως και στην Αφρική. Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Safak είχε χαρακτηρίσει τον Απρίλιο του 2019 τις βάσεις στο Κατάρ, την Σομάλία και το Σουδάν « τρίπτυχο της ειρήνης» το οποίο θα διασφαλίσει την σταθερότητα στο Κέρας της Αφρικής, την Μεσόγειο ακόμη και τον Ινδικό Ωκεανό! Αναλυτικότερα, το 2017 η Τουρκία δημιούργησε μια βάση στο Κατάρ, στηρίζοντάς το στην διαμάχη του με την Σαουδική Αραβία αλλά και τις περισσότερες χώρες του Κόλπου. Ταυτόχρονα, την ίδια χρονιά, εγκαινίασε μια μεγάλη στρατιωτική βάση στο Μογκαντίσου της Σομαλίας με σκοπό την στρατολόγηση πάνω από 10.000 Σομαλών στρατιωτών.
Έτσι ο Ερντογάν απέκτησε πρόσβαση στο Κέρας της Αφρικής και τον Κόλπο του Άντεν. Επιπλέον το 2017, η Τουρκία σύναψε εμπορική συμφωνία με το Σουδάν, η οποία περιλαμβάνει και την παραχώρηση του νησιού Suakin για στρατιωτική βάση. Το νησί αυτό βρίσκεται στην Ερυθρά Θάλασσα κοντά στην Σαουδική Αραβία και υπήρξε ναυτική βάση στρατηγικής σημασίας επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο η ανατροπή του πρώην προέδρου του Σουδάν Ομάρ αλ-Μπασίρ θέτει τα φιλόδοξα σχέδια του Ερντογάν εν αμφιβόλω.