Ασπίδα για τον εγκέφαλο οι παραδοσιακοί χοροί

Μπορεί η εκμάθηση παραδοσιακών χορών να προστατεύει τον εγκέφαλο από το γήρας; Ναι, σύμφωνα με μία νέα μελέτη που συνέκρινε τις νευρολογικές επιδράσειςτης με εκείνες της βάδισης και άλλων δραστηριοτήτων.

Τα ευρήματά της υποδηλώνουν ότι η εκμάθηση ενός παραδοσιακού χορού επιτυγχάνει κάτι μοναδικό, καθώς οι επιδράσεις που ασκεί στο μυαλό και στο σώμα την καθιστούν ασυνήθιστα ισχυρή στην προστασία από τη (φαινομενικά αναπόφευκτη) έκπτωση των νοητικών λειτουργιών.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «New York Times», οι νευροεπιστήμονες και όσοι βρίσκονται στη μέση ή σε πιο προχωρημένη ηλικία ξέρουν καλά ότι ο εγκέφαλος αλλάζει και επιβραδύνεται καθώς μεγαλώνουμε, με την ταχύτητα αποθήκευσης και χρήσης των νέων πληροφοριών να πλήττεται ιδιαιτέρως πολύ. Οι περισσότεροι άνθρωποι που περνούν τα 40 τους χρόνια έχουν χειρότερες επιδόσεις στα τεστ επεξεργασίας του λόγου απ’ ό,τι στα μικράτα τους, με τις διαφορές να πολλαπλασιάζονται με κάθε δεκαετία που περνάει.

Οι επιστήμονες εικάζουν ότι η φθορά αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εκφύλιση της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, η οποία διαθέτει εξειδικευμένα κύτταρα και δομές που μεταδίδουν μηνύματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων, καθώς και από το ένα τμήμα του εγκεφάλου στο άλλο. Στον εγκέφαλο των νεαρών ατόμων η μετάδοση αυτή γίνεται με εντυπωσιακή ταχύτητα, αλλά στους ηλικιωμένους η λευκή ουσία είναι λιγότερο αποδοτική και τα μηνύματα αργούν να μεταδοθούν ή «κολλάνε». Το μείζον ερώτημα είναι αν αυτού του είδους οι διαφορές είναι αναπόφευκτες ή αν μπορούν να αναχαιτιστούν με κάποιον τρόπο.

Η μελέτη

Το θέμα εξέτασε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Frontiers in Aging Neuroscience». Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι και άλλα ερευνητικά κέντρα επιστράτευσαν 174 υγιείς 60άρηδες και 70άρηδες, δίχως ενδείξεις νοητικής εκφύλισης, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν γυμνάζονταν. Οι ερευνητές τούς προσκάλεσαν στο πανεπιστήμιο για να υποβληθούν σε τεστ αεροβικής φυσικής κατάστασης και νοητικών δεξιοτήτων και στη συνέχεια τους χώρισαν σε τρεις ομάδες.

Στην πρώτη ανατέθηκε ένα πρόγραμμα βάδην υπό επίβλεψη, κατά το οποίο οι εθελοντές περπατούσαν με γρήγορο βήμα επί μία ώρα τη φορά, τρεις φορές την εβδομάδα.

Η δεύτερη ομάδα άρχισε να κάνει διατάσεις (στρέτσινγκ) και προπόνηση για ισορροπία τρεις φορές την εβδομάδα, ενώ η τρίτη ομάδα έκανε μαθήματα παραδοσιακών χορών τρεις φορές την εβδομάδα, στη διάρκεια των οποίων οι εθελοντές έμαθαν να χορεύουν σε σειρά και σε κύκλους, εναλλάσσοντας παρτενέρ. Έπειτα από έξι μήνες οι εθελοντές επέστρεψαν στο εργαστήριο για να επαναλάβουν τα τεστ.