‘’ Σάββατο κι απόβραδο και ασετιλίνη … -έλεγε το τραγούδι – στην Αριστοτέλους που γυρνάς» …
Σάββατο βράδυ και η Κλεοµένος Οικονόµου λάµπει ολάκερη και σκέφτοµαι : «Τι ωραία !» µα συνάµα: «Τι κρίµα! Κανείς µας δεν κάνει περατζάδα να το φχαριστηθεί, παραµόνο κάποιοι φιλόζωοι, που επιστρέφουν απ’ την νυχτερινή τους βόλτα µε τον σκύλο τους !
Η µόνη οδός που ‘χει νυχτερινή ζωή είναι η Μητροπόλεως, κι αυτή , εκεί, ακριβώς στο µέσον της , απ’ την Φανερωµένη ως και τα Ψηλαλώνια …
Θέλησα να κατέβω παραλία για φαγητό κι έπηξα στο µαύρο σκοτάδι ! Ο αχνός φωτισµός της τεµπελόραχης και το απόλυτο µαύρο της υπό κατασκευής παραλιακής ζώνης, πώς να το πω, µε ψυχοπλάκωσαν κοµµατάκι ! Κλειστά µαγαζιά και οι λιγοστοί εναποµείναντες επιχειρηµατίες , να αντιστέκονται σθεναρά στην οικονοµική κρίση και ν’ ανακαινίζουν τα µαγαζιά τους , προσπαθώντας να προσελκύσουν τον πελάτη και να κρατήσουν σταθερή την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν! Πείτε µου, χειµώνας ήρθε τι την θές την παραλία ;
Κι όµως, πείτε µε βιτσιόζα εγώ, τον Χειµώνα, την λατρεύω την θάλασσα … και σίγουρα δεν είµαι η µόνη! Το σκεπτικό µου, όπως και πολλών , «βιτσιόζων» Αιγιωτών , είναι µια λειτουργική πόλη , χειµώνα – καλοκαίρι!
Μια πόλη που δεν θα εξοστρακίζει τους πολίτες της µε κριτήρια… ηλικιακά : Παππούδες στα ψηλαλώνια , νέοι στην Μητροπόλεως … Όλοι πια ονειρευόµαστε την ένωση της πάνω µε την κάτω πόλη !
Μια πόλη ενιαία, καθαρή , φωτεινή , λειτουργική και πάνω απ’ όλα ζωντανή !
Μια πόλη που να σέβεται τους καταστηµατάρχες της αλλά και τους πολίτες όλων των ηλικιών !
Μια πόλη που να δίνει ισότιµα και δίκαια ευκαιρίες ανάπτυξης σ’ όποιον επιχειρεί !
Τα σκαλοπατάκια της Φιλοποίµενος να καλλωπιστούν και να πάρουν ζωή από πολίτες κι επισκέπτες που θ’ αφήσουν τ’ αυτοκίνητά τους στα πάρκινγκ και πεζοί να φθάσουν στον προορισµό διασκέδασής τους ! Εστιατόρια και τσιπουράδικα ,θα ταν ευχής έργον να εξαπλωθούν στην πεζοδροµηµένη περιοχή δίνοντάς της ζωή και το βράδυ …
Μια περιοχή που µέχρι στιγµής …σουβλακοκρατείται! Ένα ξενοδοχείο ευπρεπές στο κέντρο της πόλης , όπως και στο παρελθόν , για να εξυπηρετεί τον επισκέπτη … Ζαχαροπλαστεία σαν του Μαυρίδη και του Βουρδέρη , τ’ αντικρυστά , που µπορούσες να καθίσεις και , όχι µόνο ν’ αγοράσεις , αλλά και να γευτείς ένα γλυκό ,διαβάζοντας ήσυχα , σαν άνθρωπος την εφηµερίδα σου ! Ένα αναψυκτήριο , έστω δηµοτικό , στο πάρκο του Μπούφαλο ,αυτό µε την απίστευτη θέα ,που µαραζώνει και υπόκειται σε απίστευτους βανδαλισµούς !
Θα ΄ταν ευκαιρία να χρησιµεύσει και σε κάτι η αερογέφυρα … Θα υπήρχε πράγµατι λόγος πια να επισκεφθεί κανείς και το όµορφο θεατράκι ,που µέχρι στιγµής ,µόνο βρισιές «φιλάθλων» το κοσµούν !
Όνειρα µιας ξανθιάς ;;; Το µέλλον θα δείξει !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Δημοσιεύτηκε στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” Πέμπτη 6/11/14)