Μέρες νηστείας και περισυλλογής…

Μεγαλοβδόµαδο…  η  εβδοµάδα  των  Παθών  κι  η  πορεία  ως  την  Ανάσταση …  τη  µεγαλύτερη  γιορτή  της  χριστιανοσύνης !   Ο ήχος  της  καµπάνας  καλεί  τους  πιστούς  να  παρευρεθούν   στην  λειτουργία   και  εκείνοι  συρρέουν  πολυπληθείς! Καµιά  εορτή θρησκευτική, δεν  προσελκύει  τόσους  πιστούς… καµιά  δεν  γεννά  τόσες  σκέψεις   και  σίγουρα  καµιά  δεν διεισδύει  τόσο  βαθιά   µέσ’ την  ψυχή  του  χριστιανού  όσο  αυτή  της  Αναστάσεως  του  Κυρίου.                                                                                                                        

Όταν  ήµουν µικρή,  τότε  που   η  ψυχή  ήταν  πιο  αγνή  κι αµόλυντη,  οι  ηµέρες  αυτές  φάνταζαν  ιδιαίτερα  τελετουργικές  και  θείες  στα  µάτια  µου!  Η  νηστεία,  η  απογευµατινή  λειτουργία, οι µυρωδιές  από τα  θυµιατά  και  τα λαµπιρίσµατα  των πολυελαίων  στα  τζάµια  των  εικόνων,  οι  παρατεταµένες  µατιές  στον  εσταυρωµένο  κι  υγρασία  των µατιών  στα  λόγια  του  Ευαγγελίου,  η απαγόρευση  µουσικής  και  γέλιων  δυνατών  στο σπίτι από την γιαγιά  µας, ως  την  Ανάσταση, ο  στολισµός κι  η  περιφορά  του  Επιταφίου  ενώ  η Άνοιξη  γιόρταζε  έξω,   µε  γέµιζαν  αµέτρητα  κι  πρωτόγνωρα  συναισθήµατα!

Αργότερα, βλέποντας  πως  ο κόσµος  δεν  είναι αγγελικά πλασµένος  και  πως  οι   µακριοί  σταυροί  δεν  υποδεικνύουν  απαραίτητα  και  θεοσεβούµενα  άτοµα, µπήκα  στην  περίοδο  της αµφισβήτησης  των  πάντων  και  της  αναθεώρησης…  Όµως, κατά  περίεργο  τρόπο, όσο πιο  κριτικά  στεκόµουν  απέναντι  σ’ αυτό  που ονοµάζουµε εκκλησία µε τόση µεγαλύτερη  ευλάβεια  προσκυνούσα   κι ασπαζόµουν την εικόνα  Του!

13105876_1070561972989314_14131791_oΗ  σχέση µου  µαζί  Του πλέον ήταν προσωπική  επιλογή  κι όχι  υποχρέωση  ή  σεβασµός  και  συνέχεια  των όσων είχα  διδαχθεί  από παιδί  !                                                                                                                      Η  αγάπη, το έλεος,  η προσήλωση  στον  Άγιο σκοπό,  η  αυταπάρνηση,  η  συγχώρεση, η  διδασκαλία,  η  ελεύθερη  βούληση, η αποδοχή  του άλλου  όπως είναι  κι όχι  όπως  θα πρέπει να  είναι  …  και   τέλος,  η  Ανάστασή  Του  που  γεννά  την Ελπίδα   …

Αν  όλα  αυτά, όσα  δίδαξε  το  πέρασµά  Του  από την  γη  ,περάσουν απ’ το µυαλό  σου  και τους δώσεις  χρόνο  να  µείνουν εκεί, ν’ απαγκιάσουν    και να  αφοµοιωθούν,   τότε  θα  πάψουν  οι µετάνοιες να  είναι  ανούσιες  και  οι  σταυροί  για το  θεαθήναι !

∆εν  καθαρίζει  η  ψυχή  όταν  απέχεις επιτυχώς  απ’ το  λάδι  ή  το κρέας, ούτε  οι  ανόσιες  πράξεις  εξαγνίζονται! Όσες φορές και να πας  στην εκκλησία  δεν  θα καταφέρεις  να µιλήσεις  πραγµατικά µαζί  Του, αν  η  ψυχή σου  δεν  είναι  αγνή …

Χρόνος, σκέψη, επιµονή  και  υποµονή ! ∆εν  είναι  κι  εύκολος ο δρόµος της αρετής … Αυτό  είναι  γνωστό  παλαιόθεν…

Ξεκίνα  από  το  πιο δύσκολο  για να  πας στα  πιο  απλά !  Μάθε ν’ αγαπάς τον  εαυτό σου  και  να τον βελτιώνεις  ακολουθώντας τις αξίες  που δίδαξε  η  Θυσία  Του  …

Μη φθονείς  και    βοήθα  τον συνάνθρωπό  σου… Ξέρω… δεν  είναι  εύκολο  όταν  ο  …πλησίον  θέλει  να σου  βγάλει  το µάτι  … Αλλά προσπάθησε!

Σίγουρα είναι  πολύ δυσκολότερο  από το να κόψεις  τα  κοψίδια, αλλά  τι να το  κάνεις  ένα  καθαρό  από τοξίνες  σώµα, όταν  η  ψυχή  µοιάζει  µ’ ερειπωµένο  ραδιενεργό  τοπίο ;

Καλή  Ανάσταση !  Η φώτιση  του  Κυρίου  µαζί µας !

ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” – Μ. Πέμπτη 28-4-2016)