Κόκκινο … τ’ αγαπηµένο µου χρώµα εξ απαλών ονύχων ! Κόκκινη πιπίλα , κόκκινα φουστάνια, κόκκινα παπούτσια … µόνο κόκκινα µαλλιά δεν επιχείρησα ποτέ ,να βάψω ,αλλά ποιος ξέρει ποτέ δεν είναι αργά ! Να ‘ταν η αδυναµία µου στον µπαµπά, φανατικό Ολυµπιακό, που έκανε το κόκκινο µεγάλη µου αγάπη ή απλά το επέλεξα γιατί όλα τ’ άλλα χρώµατα µπροστά του ωχριούν ; Όπως και να χει το πράγµα, το λατρεύω το χρώµα αυτό, µου φτιάχνει τη διάθεση ,µε κάνει ερωτεύσιµη και δυναµική και µου φέρνει καλοτυχία!
Σχήµα οξύµωρο θα ‘λεγε κανείς αν αναλογιστεί πως το ίδιο ακριβώς χρώµα σηµαίνει απαγόρευση, κίνδυνο, θυµό ακόµα και επανάσταση! Το χρώµα του αίµατος, ένα είναι το σίγουρο, συνδέεται µε έντονες καταστάσεις και ουδεµία σχέση έχει µε την ηρεµία … Επιβλητικό, επηρεάζει και καθοδηγεί !
Κόκκινες πόρτες έκαναν και την εµφάνισή τους στην ωχρή, συντηρητική Αγγλία και ενώ οπτικά, φαίνεται να ‘ναι µια πολύ πετυχηµένη κίνηση καθώς το χρώµα του τούβλου ( απ’ το οποίο είναι χτισµένες οι περισσότερες κατοικίες στην χώρα αυτή) ταιριάζει απόλυτα µε το κόκκινο, στην ουσία η χρήση του εν λόγω χρώµατος οδηγεί στον στιγµατισµό και την περιθωριοποίηση! Πώς γίνεται αυτό θα αναρωτηθεί κανείς;
Πολύ απλά, επειδή κόκκινες είναι µόνο οι πόρτες όσων σπιτιών µισθώνονται από πρόσφυγες που ‘χουν ζητήσει άσυλο!
Κόκκινος συναγερµός ! Εδώ µένει Ξένος ,Φτωχός ίσως κι Αλλόθρησκος ! Αυτός , θα σου φάει τα µεροκάµατα …Αυτός, θα σου βιάσει την κόρη… Αυτός θα σου ανοίξει το σπίτι και θα σε σκοτώσει… Αυτός θ’ αφανίσει τον δυτικό πολιτισµό και θα σε αναγκάσει να αλλαξοπιστήσεις …! Για όλα αυτά που …ΘΑ … σου κάνει δικαιούσαι να τον βρίσεις , να χέσεις και να φτύσεις µπροστά στην πόρτα του, να χουφτώσεις την κόρη του, να πλακώσεις στο ξύλο αυτόν και τους οµόθρησκούς του… να τους αφανίσεις ! Κόκκινη πόρτα…ξέρεις που θα τους βρεις !
Άκουσα σ’ ένα ρεπορτάζ τον φιλήσυχο άγγλο πολίτη που ζει στην περιοχή όπου εµφανίστηκε το φαινόµενο της κόκκινης πόρτας να λέει µπροστά στην κάµερα:
« Φοβόµαστε , οι ξένοι κυκλοφορούν πάντα σε οµάδες …» και έχει δίκιο ! ∆ιάβασα και την συνέντευξη που έδωσε ένας πρόσφυγας: «Ρατσιστικά σύµβολα, περιττώµατα ζώων έξω από τις πόρτες µας, φραστικές επιθέσεις από συµµορίες νεαρών … Φοβόµαστε !»
Κοινός συντελεστής ο φόβος! Είτε ντόπιος, είτε ξένος…
ΦΟΒΑΣΑΙ ! Ο φόβος οδηγεί σε σπασµωδικές λανθασµένες κινήσεις εκατέρωθεν … Αλαλούµ ! Συζητήσεις για κλείσιµο συνόρων, οι νέες ορολογίες των χοτ σποτς, κόσµος φορτωµένος και στοιβαγµένος συνεχίζει να θαλασσοπνίγεται αναζητώντας την Ευρώπη, την Γη της Επαγγελίας…
Την Ευρώπη που ταυτόχρονα πνίγει τον φτωχό Νότο της … το παιδί της! Εκεί, στην µητέρα θύτη , ικετεύουν για σωτηρία χιλιάδες προσφύγων … Μα ο κοινός νούς λέει πως … «Μάνα που πνίγει το παιδί της …είναι ικανή για όλα…»!
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ¨ 28/1/2016)
