Κοινώς, τρέχουµε και δεν προλαβαίνουµε !
Τι κι αν από Συριζαίοι ασυµβίβαστοι γίναµε ελαφρο ή σκληρο- µνηµονιακοί για το καλό του τόπου…
Τι κι αν ξεκινήσαµε µε φόρα δίαιτα, να µας βρει το καλοκαίρι αδυνατισµένους και καλλίγραµµους και στον µήνα πάνω πέσαµε µε τα µούτρα στα παγωτά και τις µπύρες…
Τι κι αν οι δόσεις γίνανε εκατό. Με τί να πληρώσεις αν δε σου ΄χει µείνει ευρώ για ευρώ;;;
Τι κι αν µετά από χρόνια ψυχανάλυσης κατέληξες στο ποιος είσαι και στο τι θες απ’ την ζωή, µα ελπίδα για ελπίδα δε σου αφήνουν για να το πραγµατώσεις…
……………………………………………………………………………………………………….
Είναι βρε παιδί µου µερικές φορές, που λες δεν γίνεται, µουτζωµένο µ’ έχουν !
Αίµα να ΄χεις φτύσει για να φτάσεις στο ποθητό αποτέλεσµα και να µην λέει να συνωµοτήσει το σύµπαν µαζί σου…
……………………………………………………………………………………………………….
– «Για να πετύχεις στην ζωή, έλεγε η γιαγιά µου, ή να παντρευτείς πλούσιο… ή να εκπληρώσεις στο ακέραιο τις φιλοδοξίες σου να κυνηγήσεις αυτό που πιστεύεις πως αξίζεις δηλαδή !
» Και την γνώµη της γιαγιάς την εµπιστεύοµαι …πόλεµο έζησε !
∆ε πάνε λοιπόν να µας λένε απέλπιδες ! Στο χέρι µας είναι να γεννήσουµε την ελπίδα, αρκεί να δουλέψουµε σκληρά γι’ αυτήν και να µην αφήσουµε τις άσχηµες συγκυρίες να πτοήσουν το ηθικό µας!
Μακάρι, κάποτε και η Ελλάδα µας ,η άµυαλη αυτή και φυγόπονη κόρη να πάψει ν’αναζητά τον πλούσιο µνηστήρα και να πολεµήσει για τ’ όνειρο της αυτοχθονίας, της αυτάρκειας και της ευηµερίας µε νύχια και µε δόντια !
AΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Απόσπασμα από το χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” Πέμπτη 18/6-2015)