1940-2025: 85 χρόνια από το ΗΡΩΙΚΟ “ΟΧΙ”. Το «ΟΧΙ» του 1940 εκτός από µια ιστορική στιγµή ή ένα πολιτικό γεγονός, ήταν µια κραυγή ψυχής ενός ολόκληρου λαού, που µέσα στη δίνη του πολέµου, ύψωσε το ανάστηµά του απέναντι στην τυραννία και την υποταγή. Ήταν η απόφαση ενός µικρού έθνους να πει «ΟΧΙ» στον φόβο, στην αδικία, στην απώλεια της Ελευθερίας. Ένα«ΟΧΙ» που γράφτηκε µε αίµα στα βουνά της Πίνδου και µετατράπηκε σε σύµβολο αξιοπρέπειας, θάρρους και εθνικής ενότητας.
Στη σύγχρονη εποχή, όµως, οι καιροί µοιάζουν πιο θολοί. Το ηρωικό «ΟΧΙ» έχει, σε πολλές περιπτώσεις, µετατραπεί σε ένα συµβιβασµένο «ΝΑΙ». «ΝΑΙ» στις πιέσεις, «ΝΑΙ» στα ξένα συµφέροντα, «ΝΑΙ» στην απώλεια της ανεξαρτησίας της σκέψης και της πολιτικής βούλησης.
Οι αξίες της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της εθνικής αυτογνωσίας συχνά υποχωρούν µπροστά στη λογική του «ρεαλισµού» και της «προσαρµογής». Το πνεύµα του 1940 φαίνεται να ξεθωριάζει, όχι επειδή έπαψε να είναι ζωντανό, αλλά επειδή εµείς πάψαµε να το αφουγκραζόµαστε.
Κι όµως, η θυσία των αγωνιστών του ’40 παραµένει φάρος φωτεινός. Μας θυµίζει ότι η Ελευθερία δεν είναι δεδοµένη, αλλά κατακτάται καθηµερινά µε αγώνα, συνέπεια, ήθος και γνώση. Είναι κάλεσµα για αντίσταση, όχι µόνο απέναντι σε εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και απέναντι στην αδιαφορία, τη λήθη, την αλλοτρίωση.
Το πραγµατικό νόηµα του «ΟΧΙ» σήµερα είναι να µην αποδεχόµαστε αδιαµαρτύρητα ό,τι µας στερεί την αξιοπρέπεια και την εθνική µας αυτογνωσία. Να λέµε «ΟΧΙ» σε κάθε µορφή υποταγής και «ΝΑΙ» σε µια Ελλάδα που στέκεται όρθια, υπερήφανη, µε επίγνωση της ιστορίας και της αποστολής της.
Αυτό το «ΟΧΙ» οφείλουµε να το κρατήσουµε ζωντανό µέσα µας, στην κοινωνία µας και κυρίως, στις ψυχές των νεότερων γενεών. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑ∆Α!