Το πραγµατικό βίωµα των Χριστουγέννων δείχνει να αποµακρύνεται από το ουσιαστικό τους περιεχόµενο, καθώς τα εξωτερικά… “σήµατα”” της γιορτής – και κυρίως η καταναλωτική υπερβολή – αποκαλύπτει πόσο επιφανειακά έχουµε µάθει να αντιλαµβανόµαστε το αληθινό νόηµα των εορτών. Η ελληνική παράδοση, όπως αποτυπώνεται στη λογοτεχνία και στο εκκλησιαστικό βίωµα, µας υπενθυµίζει ότι τα Χριστούγεννα είναι πρωτίστως µια γιορτή σχέσης του ανθρώπου µε τον Θεό και του ανθρώπου µε τον συνάνθρωπό του.
Η Γέννηση του Χριστού στη φάτνη διδάσκει την ταπείνωση και την αγάπη, αξίες που δεν εκφράζονται µόνο µε στολισµούς και δώρα, αλλά µε απλές πράξεις καλοσύνης, συµπαράστασης και εσωτερικής µεταστροφής.
Τα Χριστούγεννα είναι µια ευκαιρία εσωτερικής ανανέωσης και επανασύνδεσης µε τις πραγµατικές αξίες της ζωής. Στον πυρήνα τους βρίσκονται η αγάπη, η αλληλεγγύη και η ταπείνωση, στοιχεία που µπορούν να εκφραστούν µε µικρές καθηµερινές πράξεις, όπως µια επίσκεψη σε έναν µοναχικό άνθρωπο, ένα χαµόγελο σε έναν άγνωστο, η φροντίδα ενός παιδιού ή ενός ασθενή.
Η χαρά των Χριστουγέννων πολλαπλασιάζεται όταν προσφέρεται και δεν περιορίζεται µόνο σε υλικά αγαθά. Επιπλέον, η µνήµη της παράδοσης –τα κάλαντα, τα γλυκά, οι οικογενειακές τελετές– λειτουργεί ως γέφυρα ανάµεσα στο παρελθόν και το παρόν, υπενθυµίζοντας ότι η ουσία της γιορτής είναι η σύνδεση των ανθρώπων µεταξύ τους. Όσο περισσότερο στρέφουµε την προσοχή µας στις ψυχικές αξίες και την κοινωνική αλληλεγγύη, τόσο πιο βαθιά βιώνουµε το πνεύµα των Χριστουγέννων και τόσο πιο ζωντανή γίνεται η παρουσία του Χριστού στις καρδιές µας.
Μόνο όταν ο άνθρωπος “στολίσει” την καρδιά του µε αυτές τις αξίες, µπορεί να βιώσει το αληθινό νόηµα των Ηµερών!
Καλά Χριστούγεννα!