ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
A1. Νόμιζε πως ερχόταν προς αυτόν άνθρωπος με πελώριο ανάστημα και βρόμικη όψη, όμοιος με το είδωλο νεκρού. Μόλις τον είδε ο Κάσσιος, τον έπιασε φόβος και θέλησε να πληροφορηθεί το όνομά του.
Καθώς ο Οκταβιανός επέστρεφε στη Ρώμη μετά τη νίκη του στο Άκτιο, τον προϋπάντησε κάποιος άνθρωπος κρατώντας ένα κοράκι. Το είχε εκπαιδεύσει να λέει τα εξής: «Χαίρε, Καίσαρα, νικητή στρατηγέ». Ο Καίσαρας ενδιαφέρθηκε πολύ να αγοράσει το κοράκι. Το αγόρασε λοιπόν για είκοσι χιλιάδες σηστερτίους. Το παράδειγμα αυτό παρακίνησε κάποιον παπουτσή να μάθει σε ένα κοράκι τον ίδιο χαιρετισμό. Για πολύ καιρό κόπιαζε μάταια. Κάθε φορά που το πουλί δεν απαντούσε, ο παπουτσής συνήθιζε να λέει: «Κρίμα στον κόπο μου!».
Ενώ η Καικιλία, η σύζυγος του Μετέλλου, αναζητούσε γαμήλιο οιωνό για την κόρη της αδερφής της σύμφωνα με τις πατροπαράδοτες συνήθειες, η ίδια δημιούργησε τον οιωνό. Δηλαδή, μια νύχτα καθόταν σε ένα μικρό ιερό με την κόρη της αδερφής της και περίμενε μέχρι να ακουστεί κάποια φωνή που να ανταποκρινόταν στο σκοπό τoυς.
Β1. squalidā: squalidiores
similem: simillimum
effigiēi: effigies
quidam: cuiusdam
parem salutatiōnem: parium salutationum
diu: diutius
more prisco: mos priscus
omen nuptiāle: omina nuptialia
sacello quodam: sacellum quoddam
nocte: noctium
aliqua: aliqui
Β2 Existimāvit: existimavissemus
venīre: veniendo
aspexit: aspicereris / aspicerere
concēpit: concipere
cupīvit: cupient
redīret: redeuntis
instituerat: institutu
dicere (το πρώτο του κειμένου): dic
Ave: avete
interfuit: interesse
emere: emisse
docēret: docuissetis
petit: petendo
fēcit: fieret
persedēbat: persederint
Γ1.α. magnitudinis: είναι γενική της ιδιότητας στο hominem
effigiei: είναι δοτική αντικειμενική στο similem
Caesaris: είναι γενική του ενδιαφερομένου προσώπου στο απρόσωπο interfuit
milibus: είναι αφαιρετική της αξίας (συγκεκριμένης υλικής αξίας) στο ρ. emit
filiae: είναι δοτική προσωπική χαριστική στο ρ. petit
Γ1.β. Sutor quidam eo exemplo incitatus est.
Γ2 α. ut corvum doceret parem salutationem:
- Δευτερεύουσα ουσιαστική βουλητική πρόταση (καταφατική).
- Εκφέρεται με υποτακτική, όπως όλες οι βουλητικές προτάσεις, διότι το περιεχόμενό της είναι απλώς κάτι το επιθυμητό. Ειδικότερα εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού, διότι εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (incitavit) και αναφέρεται στο παρελθόν. Ισχύει ο κανόνας της ιδιομορφίας στην ακολουθία των χρόνων, καθώς η βούληση είναι ιδωμένη τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της (συγχρονισμός της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση, στο μυαλό του ομιλητή).
- Συντακτικά λειτουργεί ως έμμεσο αντικείμενο στο ρήμα incitavit της κύριας πρότασης.
dum aliqua vox congruens proposito audiretur:
- Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση (καταφατική).
- Εκφέρεται με έγκλιση υποτακτική (dum + υποτακτική) διότι εκφράζει προσδοκία- επιδίωξη. Eιδικότερα με χρόνο παρατατικό (audiretur), διότι εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (persedebat) και δηλώνει το υστερόχρονο στο παρελθόν.
- Συντακτικά λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα expectabat της κύριας πρότασης.
Γ2β. Quo aspecto, Cassius timorem concepit. (νόθη αφαιρ. απόλυτη)
Caecilia, uxor Metelli, more prisco omen nuptiale petens filiae sororis, ipsa fecit omen. (συνημμένη στοΥ Caecilia)
Γ2γ. Caecilia, quae uxor Metelli erat.
