Δεν μας περισσεύουν παιδιά για να τα χάνουμε… δεν μας περισσεύουν νιάτα για να τα σπαταλάμε έτσι αβασάνιστα. Δεν μπορεί να σιγήσει το κλάμα των μανάδων, ο θρήνος του κάθε πατέρα που καμάρωνε για το παιδί του, ο οδυρμός των αδελφών, των παππούδων, των φίλων…
Ρεπορτάζ, αναρτήσεις, σχόλια, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε μία προσπάθεια να ειπωθούν τώρα, όσα έμεναν θαμμένα σε συρτάρια, σε χαρτοφύλακες συμφερόντων και πολιτικών συμφωνιών.
Φαίνεται ότι το ασφαλέστερο-όπως μέχρι πρότινος νομίζαμε-και το πιο οικονομικό μέσο μαζικής μεταφοράς, ο τρόπος μετακίνησης φοιτητών, φαντάρων, εργαζόμενων, απλών ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά για να τα καταφέρουν, ήταν ξεχασμένο, ασυντήρητο, παρατημένο, εγκαταλειμμένο από αμέλεια χρόνων.
Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν, απεργούσαν, διεκδικούσαν όσα ήταν αυτονόητα, αλλά κάθε απεργία κρίνεται παράνομη. Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων και επιστημόνων, οι κυβερνητικοί αρμόδιοι και ο κρατικός μηχανισμός διαβεβαίωναν συνεχώς ότι τα τρένα κινούνται με ασφάλεια, ρισκάροντας καθημερινά τις ανυποψίαστες ζωές ανθρώπων, των παιδιών μας.
Τα καμένα και διαμελισμένα πτώματα στα Τέμπη αποκάλυψαν το τεράστιο ψέμα. Οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν γι΄αυτό. Η ατιμωρησία τους θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέες τραγωδίες. Η κοινωνία ξεσηκώθηκε και απαιτεί, οι πλατείες γέμισαν από θλιμμένα πρόσωπα και χιλιάδες κεριά για τους Αγγέλους των Τεμπών, η νέα γενιά απέδειξε τη λεβεντιά της, βοηθώντας, σώζοντας ανθρώπους, πλημμυρίζοντας τους δρόμους και διεκδικώντας τη χώρα που τους αξίζει για να ζουν.
Ας μην ξεχαστεί η τραγωδία σε λίγες μέρες, ας κρατήσουμε τον θυμό και την οργή, το δάκρυ και τη θλίψη μας και ας την μετατρέψουμε σε αγώνα, φωνή, διεκδίκηση, απαίτηση. Κι αν η Υπουργός Παιδείας δεν εμφανίστηκε για να θρηνήσει μαζί με τις οικογένειες θρηνούμε και κλαίμε εμείς οι δάσκαλοι του Ελληνικού λαού, ενώνουμε τον γόο μας και ανοίγουμε την αγκαλιά μας στους γονείς και τους οικείους τους.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΣΚΑΝΔΑΜΗ ΑΘΗΝΑ
Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥΛΙΑ