Κάθε τέτοια εποχή “ξυπνούν” οι άσχηµες µνήµες από το σεισµό του 1995 που στιγµάτισε την πόλη του Αιγίου και δυστυχώς εκτός από υλικές καταστροφές πήρε µαζί του και 28 αθώες ψυχές. 17 συμπολίτες μας χάθηκαν στα συντρίμμια της πολυκατοικίας και 11 γάλλοι τουρίστες στο ξενοδοχείο “Ελίκη”. Ο εγκέλαδος πέρασε και χτύπησε χορεύοντας πίσω από τη ζωή, το χρόνο, το θάνατο. Πέρασε με εκδικητική μανία, καταστροφής και ολέθρου.
Σήµερα µπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει, αλλά όλοι εµείς δεν ξεχνάµε τα θύµατα του σεισµού, αλλά ούτε και εφησυχάζουµε. ∆υστυχώς ο εγκέλαδος µάς “επισκέπτεται” συχνά, ενώ το ερώτηµα παραµένει κατά πόσο είµαστε θωρακισµένοι απέναντι σε έναν µεγάλο σεισµό.
“Λαβωµένη Άνοιξη”
‘ Ανοιξη 1996. Μια συμπολίτισσα που το σπίτι της είναι κοντά στην πολυκατοικία που έπεσε, βλέποντας από το παράθυρό της να έχουν φυτρώσει ανάμεσα στα συντρίμμια, πράσινο χορτάρι και κόκκινες παπαρούνες, έγραψε:
«Λαβωμένη άνοιξη:
Κόκκινες παπαρούνες στα ερείπια,
κατακόκκινες από αίμα νεκρών αγαπημένων, χορτάρι της άνοιξης,
ποτισμένο με δάκρυα όσων έμειναν πίσω.
Ανοίγοντας το παράθυρο να τη χαιρετίσεις
η καρδιά γεμίζει από θλίψη.
Όταν την αναζητάς από εδώ τη βρίσκεις πληγωμένη.
Γύρω φτερουγίζουν ψυχές αγαπημένων, αδικοχαμένων νεκρών.
Αυτές τις ημέρες που η θλιβερή επέτειος φτάνει,
η σκέψη γυρνά πίσω στις παπαρούνες των ερειπίων.
Ολόκληροι πέντε όροφοι συρρικνώθηκαν σε μια χούφτα μπάζα.
Ανάμεσά τους, ξεπροβάλλουν πράγματα
που απέμειναν από ένα ολόκληρο βιος.
΄Ένα βιβλίο, ένα ρούχο, ένα παιχνίδι, μια φωτογραφία
κάποιες ημέρες μαυροφορεμένες γυναίκες ή και άνδρες
ψάχνουν να βρουν κάτι,
ο,τιδήποτε που με αυτές τις συνθήκες αποκτά μεγάλη αξία,
επειδή κλείνει μέσα του αναμνήσεις μιας ζωής.
Εκεί άλλοτε στη μοιραία πολυκατοικία
άκουγες γέλια και φωνές παιδιών. Τώρα νεκρική ησυχία.
Τρία μικρά παιδιά, ο Αντώνης, ο Διονύσης και η Ρηνούλα,
έφυγαν εκείνο το φοβερό βράδυ για τους ουρανούς.
Μαζί τους και μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες βέβαια.
Απέραντη θλίψη για το Αίγιό μας και τους ανθρώπους του.
Το Αίγιο που εκτός από το μεγάλο πένθος για τους νεκρούς του,
έχει και τα χάλια του.
Δεν ξεχνάμε τους Γάλλους παραθεριστές,
που ενώ έκαναν διακοπές σε ξενοδοχείο στα Βαλιμίτικα,
έφυγαν και εκείνοι ανεπάντεχα για το μεγάλο ταξίδι.
Αιωνία η μνήμη όλων.
Δεν μπορούμε δεν πρέπει και δεν θέλουμε να τους ξεχάσουμε”.
Σ.Μ.Κ.
Από την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”, Πέμπτη 13/6/2019