Στα περισσότερα προεκλογικά προγράµµατα των δηµοτικών συνδυασµών, αν όχι σε όλα, υπήρχε η δέσµευση για συντονισµένες ενέργειες, ώστε η Αιγιάλεια να καταστεί τουριστικός προορισµός για 365 ηµέρες τον χρόνο. ∆εν ξέρω αν βάζουν µέσα και την πρωτεύουσα, αλλά δείχνει χλωµό κι είναι δύσκολο.
Γιατί, αφότου µε θυµάµαι, δε συνέβη να δω τουρίστα στο Αίγιο. Θυµάµαι µονίµως να είµαστε τρεις κι ο κούκος. Την έννοια της λέξης “τουρίστας” τη γνωρίζω µόνον από τα λεξικά της νεοελληνικής γλώσσας, διότι, αν και πίνω τον καφέ µου στα κεντρικότερα σηµεία της πόλης και σε ωράριο «πληθούσης της αγοράς», δεν έτυχε ν’ αποκτήσω ιδίαν πείραν και οπτική επαφή µε το αντικείµενο. Ή, µάλλον, κάποτε διέρρευσε η είδηση πως ένα ζευγάρι τουριστών κατέβηκε τη Μητροπόλεως, αλλά µπορεί να ήταν πρωταπριλιάτικη.Εγώ, από τις ιστορικές πηγές, ξέρω πως οι τελευταίοι τουρίστες που περπάτησαν στο άστυ µας, ήταν κάποιοι προεπαναστατικά και κάποιοι αµέσως µετά την Ελληνική Επανάσταση. Μάλιστα, τότε τους έλεγαν περιηγητές, και Βοστίσα λεγόταν το Αίγιο.
Εν πάση περιπτώσει, όποιος το καταφέρει θα είναι καλοδεχούµενο. Ο ξένος κόσµος σηµαίνει κίνηση εµπορίου, κέρδη καταστηµάτων, αύξηση των θέσεων εργασίας, παραµονή και δράση της νεολαίας, νέες πηγές πλούτου, αεικινησία και αειφορία. Αυτά, αν επιτυγχάνονταν, θα έκαναν το Αίγιο πόλη βασιλεύουσα.
Πάντως, τα προγράµµατα µιλούν για κοσµοσυρροή και µέγα πλήθος. «Από το στόµα τους και στου Θεού τ’ αφτί!» ευχόµαστε. Ελάτε! Ελάτε, φίλοι τουρίστες, αλλά µη σπρώχνεστε, όλοι θα πάρετε!
Κάπα-Βήτα
Από την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”