Παιδιά της Ελλάδος…

ΠΑΙ∆ΙΑ, ΤΗΣ  ΕΛΛΑ∆ΟΣ  ΠΑΙ∆ΙΑ…που  για  µας  πολεµάτε  πάνω  στα  βουνά» τραγουδούσε  η  Βέµπο  και  δάκρυζαν  οι  ακροατές  του  ραδιοφώνου… Οι µεταγενέστεροι ένιωθαν  το  ρίγος  της  συγκίνησης  να  τους  διαπερνά   αναλογιζόµενοι  τον  άθλο  των  προγόνων   τους  να  παραδώσουν  ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΓΗ   στα  παιδιά  τους …  και  οι …  µετα – µετά –µετα -γενέστεροι , µε  το κινητό  τους  ανά  χείρας ,  να  ποζάρουν  ναρκισσιστικά  για µια  σέλφι,  εν  ώρα  παρέλασης  , ακούγοντας  απ’  τα µεγάφωνα  για  ένα  έπος  της  Αλβανίας   και µε  βλέµµα  απορίας  να ρωτάν: -«Μα,  δεν  ήταν  δυο  τα  έπη ;»  1940 -2014…  κι  η  Ελλάδα  προχωρά…

Το προς τα  πού, µην  µου  το ρωτάτε…  Σίγουρα  … προς τα κάπου! Στάσιµη  δεν  την λες  !  Μα,  το  γιατί  συνειρµικά  µου ΄ρχεται   ο  στίχος:  «όταν   παίρνω  φόρα,  φόρα κατηφόρα κι ο  Θεός  ο  ίδιος  δεν µε  σταµατά…», δεν  το ξέρω !

Ώπα και  µερακλώσαµε !  Λέτε, µωρέ ,  αυτή  η  τρελή  πορεία  να  οφείλεται  στις… «µπόµπες»  που ποτιζόµασταν  τον  καιρό  της  οικονοµικής  φούσκας, εις  ζεϊµπεκιάν  επιδιδόµενοι  σε πίστες  και τραπέζια  ωριώµενοι;  Τ’  άτιµο  το  ποτό της  λησµονιάς  να  ρέει,   λέτε, ακόµα   στις  φλέβες  µας  και να µουδιάζει  τα  µυαλά µας ;

Πώς  να  την  εξηγήσεις  τόση  απάθεια; Ποια  αιτιολογία  να  δώσεις  σ’ αυτήν  την  προαναγγελθείσα  µετωπική, αν   όχι,  αυτήν   της  µέθης ;  Κι  αν  δεν  είναι  το  αλκοόλ… θα  ναι  οι  ουσίες  που  έπαιρναν  µερικοί –µερικοί… ονόµατα  δεν  θα  πω … Καταλαβαίνετε   εσείς!  Γιατί ,  αν   δεν  είσαι  βεζούβιος  απ’ την µαστούρα  δεν πας  οικειοθελώς  στην  αστυνοµία  να  σε  συλλάβει!  Ή  µαστουρωµένος  ή…  ΧΑΖΟΣ !  Και  το  δεύτερο   είναι  µεγάλη  κατηγόρια  για  άνθρωπο  που δεν  γνωρίζω προσωπικώς… οπότε…  τα συµπεράσµατα  δικά σας !

Έτσι,  στρεπεκλώντας ,  προσπαθούµε  εν  έτη  2014  να  διασώσουµε  ό,τι  προλάβουµε !  Ήρωες  µε  παντούφλες είµαστε  που  η  ανέχεια µας κάνει να ξεπουλάµε  για να  φάµε, ενώ  ταϊζόµαστε ελπίδα  σε συσίτια  ενδυνάµωσης εθνικής  υπερηφάνειας, περιµένοντας  τον  Μέγα  Αλέξανδρο  απ’ την  Αµφίπολη  να φανεί !  Πόσο  οξύµωρο  το να  βρίσκεις  ελπίδα  στο  σκοτάδι  ενός  τάφου… Πόσο λυπηρό  να µην  µπορείς να  επενδύσεις  στο  παρόν  και  ν’ αρπάζεσαι  απ’ την αίγλη  του  παρελθόντος  για να σωθείς!

Βρε παιδιά ,  της  Ελλάδος  παιδιά… πάψτε  να  θυµίζετε  γέρο  στο τελευταίο στάδιο της  άνοιας !  Κοιτάξτε µπροστά  βρε !  Πολεµήστε  ωρέ  αυτό το µούδιασµα που µ’εγκεφαλικό µοιάζει !  Σας  παρακαλώ  , το µέλλον  αυτής της  χώρας  ας  µην  είναι  το  … SILVER  ALERT   …  γιατί , πολύ απλά  …ΚΑΝΕΙΣ  ΑΛΛΟΣ ∆ΕΝ ΘΑ ΝΟΙΑΣΤΕΙ  ΝΑ ΤΗΝ  ΨΑΞΕΙ  ΕΚΤΟΣ  ΑΠΟ  ΣΑΣ, ΤΑ ΠΑΙ∆ΙΑ ΤΗΣ !  Θα µείνουν  µόνο πιτογυράδικα  µε greek souvlaki   και την  Βέµπο σε µουσική  υπόκρουση, σε φιέστες  για τουρίστες  στους πρόποδες της  Ακρόπολης να  θυµίζουν…πως  κάποτε  υπήρξε  Ελλάδα  !

ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Δημοσιεύτηκε στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” Πέμπτη 30/10/2014)