Για τον Φίλιππα
- “Ελπίζω να µου συγχωρήσετε την ανάγκη να πω φωναχτά µε πόση απέραντη θλίψη πληροφορήθηκα το θάνατο του Φίλιππα Οικονόµου και πόσος πόνος και οδύνη µε διακατέχει. Και δεν µιλάω εδώ για το γελαστό και τόσο σηµαντικό της κοινωνίας µας στέλεχος ούτε για την ωραία κοινωνική, ωφέλιµη και αποδοτική διαδροµή του ως καθηγητή φυσικής και χηµείας ως συγγραφέα, ως καλλιτέχνη και πολιτιστικού στελέχους της πατρίδας µας.
Περί αυτού είµαι βέβαιος ότι θα µιλήσουν πολλοί θαµαστές, µελετητές και ειδικοί. Αλλά µιλάω για το συνετό, σεβαστικό, σεµνό και γλυκύτατο ανιψιό µου. Έτσι ήταν πάντα η παρουσία του χωρίς να παύει να είναι πληθωρική και ειλικρινής και γεµάτη αγάπη.
Μιλάω για το σωστό δάσκαλο που για τους µεγάλους είχε πάντα ωφέλιµη και αξιοπρόσεχτη γνώµη, για τους µικρούς θαυµάσιες παραινέσεις και απίθανες στιγµές χαρούµενης και γελαστής ατµόσφαιρας.
Μιλάω για τον άνθρωπο που είχε δυνατότητες να οδηγήσει τους ανήσυχους και φιλοµαθείς σε δρόµους γνώσης και µάθησης. ∆εν παρέλειψε να µιλήσει για το τραγούδι, για τη µουσική, για την ψαλµωδία. Με τρόπο κατανοητό και κοµψό µίλησε και στους µη ειδικούς για παλιά και καινούργια τραγούδια και για ψαλµωδίες που έχουνε τις ρίζες τους σε µουσική παλιότερων χρόνων. Αλλά είπαµε ότι θα περιγράψουν όλα αυτά µε σαφήνεια και ακρίβεια οι ειδικοί.
Η δική µου αναφορά είναι µια αύρα µιας παρουσίας που σε απασχολεί καθώς σκύβεις αναγκαστικά το κεφάλι για να πνίξεις ένα σου λυγµό, για να κρύψεις κάποιο σου δάκρυ. Είµαι πολύ µεγάλος και δεν θα γίνω παρηγορητής. Αλλιώς εννοώ την τάξη.
Το µόνο που µπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ στη Μαρία και τα παιδιά τους να είναι καλά και να θυµούνται το Φίλιππα µε υπερηφάνεια και αγάπη.
Στο καλό καλέ µου Φίλιππα”
Ανδρέας Μάρκου, Παιδίατρος