Ο Νικολά Σαρκοζί, πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, έκανε, λέει, ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι, όπου συνήλθαν οι συγγενείς, συνεργάτες και φίλοι. Στο πλευρό του η Κάρλα. Ο Σαρκοζί έχει, ως γνωστόν, ρίζες ελληνικές, καθώς η μητέρα του ήταν Θεσσαλονικιά στην καταγωγή της. Λογικό είναι και ο Νικολά να τιμά τη “σκούφια”.
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Πράγματι, οι Έλληνες ανέκαθεν καταθέταμε τις ψυχούλες μας στις αποχαιρετιστήριες εκείνες συνάξεις. Αυτό γινόταν κυρίως με τους ξενιτευόμενους. Ο νέος, πριν φύγει για τα ξένα μέρη, έπρεπε να γιομίσει τις μπαταρίες της ύπαρξής του με τις συνήθειες, τα τραγούδια, τις μνήμες, τις μυρωδιές και τις γεύσεις, τις “φωτογραφίες” του νου και τους παλμούς της καρδιάς, με την τοπική “παραγωγή”. Έτσι, στη νέα βιωτή θα διατηρούσε ακμαίο τον μίτο της επιστροφής. Υπέροχες μελωδίες και υπέροχοι στίχοι και της δημώδους και της προσωπικής λογοτεχνίας (ποίησης και πεζογραφίας) έχουν αποθησαυρίσει και καταγράψει με μοναδικό τρόπο το συναίσθημα του ανθρώπου που φεύγει και των ανθρώπων που μένουν σε αυτήν την πανάρχαια αλληγορική νεκρανάσταση των Ελλήνων.
Σήμερα ζούμε στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, και το περιεχόμενο πλείστων εννοιών έχει αλλάξει, αλλά δεν πάνε πολλές δεκαετίες που ο ξενιτεμός ήταν το κυρίαρχο θέμα. Πριν εκατό μόλις χρόνια, με τη σταφιδική κρίση, τα τριγύρω χωριά μας μετακόμισαν όπου γης: στην Αμερική, στη Γερμανία, στον Καναδά, σε απίστευτες στράτες. Οι ήχοι απ’ τις ευχές και τους θρήνους από εκείνες τις αποδημίες, έχουν διά παντός εμποτίσει τα βουνά, τα νερά και τα βράχια. Όλη η ιστορία της Ελλάδας έχει γραφεί στους σταθμούς και στα λιμάνια. Αναχωρήσεις – αφίξεις. Και στη μέση ο “νόστος”, αυτός που συγχρόνως και σκοτώνει κι ανασταίνει.
Κοίτα που παρασύρθηκα, και ξέχασα να πω πού πάει ο Νικολά. Αλήθεια, πού πάει; Στης φυλακής τα σίδερα. Άντε, ρε! Ναι, ναι, στης φυλακής τα σίδερα. Έλα Χριστέ και Παναγιά! Δηλαδή, για να ξέρουμε τι λέμε, αντί να σκάψει ένα λαγούμι και να μπει μέσα, στα τριάντα βάθος μέτρα, οργανώνει φιέστες;
Ο Νικολά Σαρκοζί καταδικάστηκε σε πενταετή κάθειρξη γιατί χρηματοδότησε τον προεκλογικό του αγώνα με λεφτά της Λιβύης. Δηλαδή, απλά, έβαλε ενέχυρο τη χώρα του, για προσωπικό του όφελος. Αυτές οι (παλιο)δουλειές γίνονται με εθνικά ανταλλάγματα. Καραμπινάτη εθνική προδοσία! Και τη γιορτάζει; Πάει, χάλασε ο κόσμος! Έννοια του, όμως, ο δημοτικός μας πλούτος έχει και για τη γούνα του Σαρκοζί τα αντίστοιχα ράμματα. «Η πόρνη το ξεφτίλισμα, το ’χει για πανηγύρι» λέει μια παροιμία, με το ρατσιστικό της, βέβαια, χρωματάκι. Αλλά στον Νικολά Σαρκοζί πάει “γάντι”.
Από την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”