Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΡΑΒΙΝΗ, Καθηγητή
Οι Έλληνες νικήσαμε τα βουνά, τα ποτάμια, τη βροχή, το χιόνι, την πείνα, τον ύπνο, την κούραση, τη λάμψη, τον αριθμό, τη βία, το φασισμό, τη φωτιά όμως δεν μπορέσαμε να τη νικήσουμε.
Το φυσικό περιβάλλον ΚΙΝΕΤΑ – ΜΑΤΙ αποτεφρώθηκε. Ζωές χάθηκαν, τραυματίες, αγνοούμενοι, πόνος και οργή περίσσεψαν.
Σ£ αυτή την απίστευτη εθνική τραγωδία που έπληξε την Ανατολική Αττική αφιερώνω το άρθρο μου και ας είναι τα δάκρυά μου καντήλι αναμμένο για τις ψυχές που τόσο άδικα χάθηκαν.
Η ζωή σήμερα είναι αρκετά δύσκολη. Ο δρόμος της είναι τραχύς και ανηφορικός. Ποικίλα εμπόδια μεγάλα και ανυπέρβλητα σαν βουνά απόκρημνα και απρόσιτα υψώνονται στο διάβα της. Κίνδυνοι μύριοι την περιβάλλουν.
Για να τους ξεπεράσει κανείς, δεν αρκεί πάντα η δική του προσπάθεια. Χρειάζεται και η βοήθεια των άλλων. Όλοι οι άνθρωποι οποιαδήποτε θέση και αν κατέχουν έρχεται στιγμή που έχουν ανάγκη από τη βοήθεια και τη συνεργασία των συνανθρώπων τους. Η διαπίστωση αυτή αποτελεί μια μεγάλη αλήθεια που ισχύει παντού και πάντοτε.
Σήμερα παρά τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής πάντα έρχεται σε όλους τους ανθρωπους κάποια στιγμή που για να υπερνικήσουν κάποιο εμπόδιο στη ζωή τους, έχουν την ανάγκη του άλλου, χρειάζονται τη βοήθεια των συνανθρώπων τους.
“Όποιος δεν έμαθε να βοηθάει μένει κατάμονος και δυστυχάει” λέει πολύ σωστά μια σοφή λαϊκή παροιμία.
Όμως στην περίπτωση της σύγχρονης Πομπηίας στο ΜΑΤΙ και γενικά στη βιβλική καταστροφή που χτύπησε την Ανατολική Αττική κάνοντας σε λίγα λεπτά στάχτη τα πάντα, υπάρχει αλληλεγγύη – αλληλοβοήθεια.
Νέα παιδιά, δίνουν το χρόνο τους, δίνουν το αίμα τους, τη ψυχή τους για τους συνανθρώπους τους που είναι τραυματίες και έχασαν τα πάντα. Απλός κόσμος στην ανείπωτη αυτή τραγωδία με νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους, δίνουν αίμα, τρόφιμα, νερό, φάρμακα, ρούχα, γιατί μέσα τους υπάρχει η φωνή της συνείδησης και η φωνή του Θεού που μας λέει καθαρά με το στόμα του Απόστολου Παύλου “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε”.
Όσοι έχουν καταλάβει τη μεγάλη σημασία της αλληλοβοήθειας, έχουν πετύχει στη ζωή. Έχουν καταφέρει με τη δύναμή της να υπερνικήσουν τις διάφορες δυσκολίες και ν£ ανέβουν στην κορυφή του βουνού, που δεν είναι τίποτα άλλο από την πραγματοποίηση των στόχων και των επιδιώξεών τους στη ζωή.
Η φωτιά ήρθε από πίσω μας και μας έριξε στη θάλασσα, όλα μέσα σε πέντε λεπτά. Αυτοκίνητα, σπίτια, δέντρα, ανθρώπινες ζωές, κόποι μιας ολοκληρης ζωής χάθηκαν σε λίγα λεπτά, από το δυνατό αέρα 124 χιλ. την ώρα και μια κόκκινη μπάλα σε λάβα, μια πύρινη θύελλα που εξαφάνισε το ΜΑΤΙ, κάνοντάς το σημείο αναφοράς.
Όμως η μεγάλη σημασία της αλληλοβοήθειας φάνηκε στην πράξη με τη βιβλική καταστροφή της Ανατολικής Αττικής. Ας φροντίσουμε κι εμείς να αποκτήσουμε τη μεγάλη αυτή αρετή για το δικό μας συμφέρον και το συμφέρον της κοινωνίας μας.
Μη ξεχνάμε ότι η δύναμη βρίσκεται στην ένωση και η αδυναμία στο χωρισμό. “Τόνα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο” λεει ο λαός και “βάστα με να σε βαστώ ν’ ανεβουμε στο βουνό” μάς λέει η λαϊκή παροιμία.
Ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του “Από την αυτοεκτίμηση στον εγωισμό” αναφέρει το εξής που μου έχει αποτυπωθεί έντονα: “Δεν μου χρωστάς κάτι, σε ευχαριστώ που μου επέτρεψες να σε βοηθήσω”.
Aπό την έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” (Πέμπτη 2/8/2018)