Η 11η Μαΐου, ηµέρα αφιερωµένη στη Μητέρα, δεν είναι απλώς ένας εορταστικός σταθµός µέσα στον χρόνο. Είναι µια στιγµή εσωτερικής σιγής, ένα κάλεσµα καρδιάς να σταθούµε για λίγο απέναντι στο πιο ιερό πρόσωπο της ζωής µας. Να θυµηθούµε, να τιµήσουµε, να ευγνωµονούµε – όχι µόνο µε λόγια, αλλά µε όλη την ψυχή µας.
Η µητέρα είναι το πρώτο µας «σπίτι». Είναι η πρώτη ανάσα, ο πρώτος χτύπος που ακούµε πριν ακόµα γεννηθούµε. Είναι η µορφή που µας κρατά στην αγκαλιά της πριν µάθουµε να περπατάµε, που µας µαθαίνει να σταθούµε, να αντέχουµε, να προχωράµε. Είναι ο άνθρωπος που θυσιάζει κοµµάτια από τον εαυτό του για να µεγαλώσει εµάς. Που ξαγρυπνά χωρίς να παραπονιέται, που αγωνιά σιωπηλά, που χαµογελά όταν εµείς χαµογελάµε που µας στηρίζει στα πάντα!
Η µάνα είναι το πιο γνήσιο πρότυπο αγάπης δίχως όρους. Είναι εκείνη που δεν θα µετρήσει ποτέ τι έχει προσφέρει και τι έχει πάρει πίσω. Που θα συγχωρήσει πριν ακόµη ζητήσεις συγγνώµη. Που θα σταθεί δίπλα σου, όσο κι αν αποµακρυνθείς. Που θα περιµένει, υποµονετικά και σιωπηλά, γιατί η αγάπη της δεν χρειάζεται ανταπόδοση υπάρχει για να δίνεται.
Και µέσα στο πέρασµα των χρόνων, όσο κι αν µεγαλώσουµε, όσο κι αν χτίσουµε τη δική µας ζωή, πάντα θα υπάρχει εκείνη η βαθιά, ακατάλυτη σύνδεση. Ένα άγγιγµα, µια µυρωδιά, µια λέξη και ξάφνου γινόµαστε πάλι παιδιά. Μπροστά της δεν χρειάζεται να αποδείξουµε τίποτα. Είµαστε αρκετοί, απλώς γιατί υπάρχουµε.
Σε έναν κόσµο που συχνά γίνεται ψυχρός, γρήγορος, απρόσωπος, η µορφή της µητέρας έρχεται να µας θυµίσει τι σηµαίνει ζεστασιά, αλήθεια και ρίζες. Είναι η µαγιά της οικογένειας, το άγραφο βιβλίο σοφίας και η ψυχή που µεταφέρει από γενιά σε γενιά την ουσία της ζωής: την αγάπη, την αντοχή, τη φροντίδα.
Ας µην αφήσουµε τη µέρα να περάσει σαν µια απλή υπενθύµιση στο ηµερολόγιο. Ας κάνουµε χώρο στην καρδιά µας να πούµε ένα βαθύ «ευχαριστώ». Όχι µόνο για τα προφανή, αλλά για όλα όσα έγιναν χωρίς να το καταλάβουµε. Για τις στιγµές που δεν είδαµε, για τις µάχες που έδωσε χωρίς να το µάθουµε ποτέ. Για την παρουσία της, που µας στηρίζει από τα παρασκήνια της ζωής µας.
Χρόνια πολλά σε όλες τις µητέρες. Στις µάνες που είναι εδώ, σε εκείνες που µας κοιτούν από ψηλά, σε όσες έγιναν µανάδες της καρδιάς, σε κάθε γυναίκα που αγκάλιασε µε µητρική αγάπη. Σας οφείλουµε τον κόσµο. Γιατί τον κρατήσατε στα χέρια σας, όταν ήµασταν ανίκανοι να τον κουβαλήσουµε µόνοι µας.
Χρόνια πολλά, µαµά. Είσαι η αρχή και το τέλος της αγάπης!