Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα οι Πανέλληνες θα εορτάζουν µε ιερά συγκίνηση και κάθε δυνατή µεγαλοπρέπεια την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Είναι η µέρα που δικαιώνει και ολοκληρώνει την αποστολή της νεότερης Ελλάδας. Ήταν νύχτα 27η προς την 28η Οκτωβρίου 1940, όταν ο Ιταλός πρεσβευτής Εµµανουέλε Γκράτσι χτυπούσε τη πόρτα της Ελλάδας, ζητώντας γη και ύδωρ, δηλαδή την τιµή και την ελευθερία της πατρίδας µας.
Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, ερµηνεύοντας σωστά το λαϊκό αίσθηµα απόρριψε το Ιταλικό τελεσίγραφο για την παράδοση Εθνικών εδαφών, βροντοφωνάζοντας το ιστορικό «ΟΧΙ» στους θρασείς νυχτοκλέφτες που τόλµησαν να θέλουν να µπουν στην Ελλάδα για να τη βεβηλώσουν εξιλεώνοντας µε το «ΟΧΙ» και τον εαυτόν του απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Και η υψηλότερη µέρα του Νέου Ελληνισµού ξηµέρωνε και το Έπος το κοσµοϊστορικό άρχιζε. Το Έθνος ορθωνόταν και πάλι σαν ασπίδα και φρούριο των εχθρών, γιατί βρέθηκε ενωµένο, παρά την αντίθεσή του προς το δικτατορικό, τυραννικό, ανελεύθερο και βάναυσο καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936, κατά το πρότυπο των ολοκληρωτικών φασιστικών καθεστώτων της Ιταλίας του Μουσολίνι και της Γερµανίας του Χίτλερ. (Κατάργηση Πολιτικών Ελευθεριών, διάλυση της Βουλής, εξορία και φυλάκιση χιλιάδων δηµοκρατικών πολιτών).
Έξι µήνες κράτησε ο αγώνας επάνω στα Αλβανικά βουνά. Έξι µήνες κράτησαν τα όπλα στα χέρια των ηρωϊκών παιδιών της Ελλάδας.
Μα ύστερα, τον Απρίλη του 1941 ο στρατός της Ηπείρου κατέθεσε τα όπλα στους Γερµανούς και η µαρτυρική µας Πατρίδα µπήκε στο δρόµο του Γολγοθά. Κατοχή µεγάλη και κρίσιµη περίοδος για την Ελλάδα και το Λαό.
Έβαλε σε δοκιµασία τα πάντα. Τάξεις, κόµµατα, θεσµούς, πρόσωπα συµφέροντα, ιδεολογίες, αξίες. Υπήρξε «καµίνι» που ξεχώρισε: Το «γερό» από το «σκάρτο» το καλό από το κακό. Αποτέλεσε τη «Λυδία Λίθο» για τον πατριωτισµό. Έδειξε ποιοι είναι πατριώτες αληθινοί και ποιοι οι απάτριδες οι «νερόβραστοι», οι καιροσκόποι και οι Προδότες.
Άλλο αν µεταπολεµικά αντιστράφηκαν οι όροι και καταρρακώθηκαν οι αξίες. Γι’ αυτούς οι Βασανιστές της κατοχής ήσαν µεγάλοι πατριώτες. Ο Κτηνάνθρωπος Λάµπου που βασάνισε στο άντρο της ασφαλείας την ηρωίδα µάρτυρα Ηλέκτρα Αποστόλου έγινε αργότερα υποστράτηγος Χωροφυλακής.
Ο Αρχιδήµιος Μανιαδάκης έγινε µέλος του Κοινοβουλίου µετά την απελευθέρωση. Ο Κατοχικός Νοµάρχης Κοζάνης Ν. Θέµελης που έβγαλε µια περίφηµη προκήρυξη που έγραφε το αµίµητο! «πας πολεµών τους Γερµανούς δεν είναι Έλλην» και ήταν Έλλην αυτός! (και οι συν αυτώ). Επιβραβεύοντάς τον ο Κ. Καραµανλής όταν το 1955 έγινε Πρωθυπουργός τον έκανε Υπουργό Εθνικής Αµύνης!
Ο Χρ. Γερακίνης ταγµατασφαλίτης αξιωµατικός στην Εύβοια έβγαλε σε χειρόγραφο το θλιβερό ανακοινωθέν «Απώλεια: Εκ των ηµετέρων εις Γερµανός βαρέως τραυµατίας». Αυτός τοποθετήθηκε Υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων (Να διδάξει πατριωτισµό στους Ευέλπιδες). Ο Συνταγµατάρχης ∆ιονύσης Παπαδόγκονας (από τους αρχηγούς των ταγµάτων στη Πελοπόννησο) προήχθηκε σε Υποστράτηγο. Ήταν αυτός που το 1944 τηλεγραφούσε στο Χίτλερ επί τη διασώσει του από απόπειρα εναντίον του: «Από της Ιεράς Γης της Αρχαίας Σπάρτης ηγούνται η προσευχή µας, ΚΥΡΙΕ ∆ΙΑΦΥΛΑΣΣΕ ΤΟΝ ΦΥΡΕΡ ΜΑΣ»!
(Ξέχασε τους 118 µάρτυρες της Σπάρτης, το ∆ίστοµο, τα Καλάβρυτα, την Κλεισούρα, τους Λιγγιάδες, Βιάνο, Καλλιθέα, Κοκκινιά, Καισαριανή, Κοµµένα Άρτας). Ο εµφύλιος για τους ταγµατασφαλίτες ήταν «Κολυµπήθρα του Σιλωάµ». Οι κυβερνήσεις της ∆εξιάς – Κέντρου της εντάξανε στο στρατό στη χωροφυλακή, στα ΜΕΑ και ΜΑΝ πολέµησαν εναντίον του ∆ΣΕ και ξέπλυναν όλα τα κατοχικά αµαρτήµατά τους. Πήραν και βαθµούς και επιδόµατα και προνόµια και συντάξεις. Η κατοχή ανέδειξε ένα λαό, Γίγαντα στην Αντίσταση. Αντάξιο των ηρωϊκών παραδόσεων της Ρωµιοσύνης, που έγραψε Αθάνατη Εποποιΐα µε αγώνες και αίµα και δόξασε σ’ όλο τον κόσµο την Ελλάδα!
Ο Έλληνας και να φάει και να µην έχει, σε συµβιβασµούς και υποχωρήσεις δεν έρχεται. Και σήµερα; Σήµερα, ποιος καταδίκασε το λαό σε υποτέλεια; Ποιος µετέτρεψε το αρχέγονο ιερό ΟΧΙ της φυλής σε εξευτελισµένο ΝΑΙ; Ποιος ανάγκασε το αετήσιο Ελληνικό βλέµµα να σκύψει χαµηλά; Ποιος τη ράχη του Έλληνα να καµφθεί απέναντι σε ξένα αφεντικά; Ποιος; Και η απάντηση είναι πικρή. Άρχοντες και αρχόµενοι. Εµείς οι ίδιοι!
Το άρθρο µου αυτό ας είναι στεφάνι, για όλους εκείνους τους αγωνιστές που οδήγησαν τα µάτια του κόσµου να αντικρύσουν που βρίσκεται για τον καθένα και για όλους Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΕΡΑΒΙΝΗΣ
Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” Πέμπτη 24/10/2019