«Σήµερα,» ξεκίνησε την εκποµπή του ο εκφωνητής τηλεοπτικού σταθµού «είναι µια ιστορική ηµέρα. Αποχώρησαν από την κοινοβουλευτική οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟ∆ΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ οι ….», και παρέθεσε τα “επτά συν δύο” ονόµατα των «περί ων ο λόγος». Ιστορική ηµέρα, λοιπόν, η αποχώρηση των “επτά συν δύο” !!! ( τι άλλο θα δούµε και θ’ ακούσουµε, οι δυστυχείς!) Εννοούσε, προφανώς, ότι το γεγονός – που, αναµφισβήτητα, έριξε στο πένθος όλη την Ελλάδα! – καταγράφεται στα πολιτικά δρώµενα της εποχής µας. Επειδή, όµως, η έννοια της ιστορικής ηµέρας στη συλλογική µας συνείδηση εµπεριέχει κάτι πολύ – πολύ πάνω από µια απλή κοµµατική καταγραφή, ο χαρακτηρισµός του δηµοσιογράφου ακούστηκε στραβοπόδαρος και φαιδρός. Ιστορική ηµέρα είναι η 29η Μαΐου, που «εάλω η Πόλις». Ιστορική ηµέρα είναι η 25η Μαρτίου της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Ιστορική ηµέρα είναι η 28η Οκτωβρίου του Ελληνοϊταλικού πολέµου. Ιστορική ηµέρα και η αποχώρηση των “επτά συν δύο”; Ε, όχι, ρε παιδιά! Κόψτε κάτι! Από κάτι τέτοια, οι εκπρόσωποι καβαλικεύουν τα καλάµια τους, κι άιντε πιάστε τους! Εντάξει, δε λέω, έχουν κι οι “επτά συν δύο” την αξία τους, αλλά µην τους βάζετε ακριβώς ίσα µε τον Μεγαλέξαντρο! Νισάφι πια! Βάλτε τους έναν πόντο παρακάτω! ∆ηλαδή, «κι η µυλωνού τον άντρα της µε τους πραµατευτάδες»; Λυπηθείτε τη φουκαριάρα την Ιστορία, όπως θα έλεγε κι ο αείµνηστος Νίκος Ξανθόπουλος!
Κάπα- Βήτα
(Από τη στήλη “δες κι αυτό, δες και τ’ άλλο) στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”