Το υποσχέθηκα στον γιo του Σπύρο.
Ποιήτρια δεν είμαι, αλλά μόνο στίχοι, ήθελα να τον συνοδεύσουν στο Φως !
Μ’ αγάπη και θαυμασμό,
Αγγέλα Παπαβασιλοπούλου (η κόρη της Πόπης )
Ο Γιώργος κι η Πόπη,
στίχοι και νιότη,
Σ’ ένα μικρό γραφείο,
παλιά, στο Δημόσιο Ταμείο…
Όνειρα κι ευαισθησίες,
σ’ ένα χαρτί , σαν στις ταινίες…
Πως η ζωή, πεζή, δεν είναι…
δημόσιοι υπάλληλοι κι ας είναι !
«-Πόπη σ’ αρέσει ;»
«- Ναι ,Γιώργο προχώρα !»
Διασκεδαστική, γι’ αυτόν ,
της ποίησης η ανηφόρα !
Η Πόπη έφυγε νωρίς ,
Ο Γιώργος, έμεινε,
χωρίς την φίλη, εκείνη την καλή,
της ποίησης, που γνώριζε την μουσική !
Ο Γιώργος επέμεινε,
τον δρόμο ανέβηκε…
χατίρι στην Ψυχή,
να φθάσει κορυφή !
Τα ποιήματα άνθισαν,
Τον κόπο επιβράβευσαν !
Ο Γιώργος εστέφθη ποιητής,
κι έφυγε πλήρης …Ευτυχής !
Από την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”