Η ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όχι μόνο οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή, αλλά έχει επιφέρει και μια λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.
Πάρτι κάνει πλέον καθημερινά ο λεγόμενος αντιεξουσιαστικός χώρος, με τις καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων- και όχι μόνο- να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Με την ατιμωρησία να έχει γίνει πια καθεστώς και τα χέρια της Αστυνομίας να είναι δεμένα, οι αντιεξουσιαστές κάνουν ό, τι θέλουν: καταλαμβάνουν, βεβηλώνουν, καταστρέφουν, τόσο τη δημόσια περιουσία όσο και ιδιοκτησίες πολιτών.
Έως και τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβαν τα «αγαπημένα παιδιά» συνιστωσών του, μέχρι και στο προαύλιο της Βουλής εισέβαλαν (!), γεγονός που αποδεικνύει την αποθράσυνσή τους. Μια αποθράσυνση που τροφοδοτείται και ενισχύεται από την πρωτοφανή, σκανδαλώδη, ανοχή έναντι των αξιόποινων πράξεων τους.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ προετοιμάζεται να ανοίξει τις φυλακές της χώρας, με σκοπό όπως διατείνεται την αποσυμφόρησή τους, προοπτική που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από την Ένωση Εισαγγελέων, η οποία επισημαίνει ότι το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των φυλακών «δεν μπορεί να επιλύεται με την αυθαίρετη νομοθετική μείωση του χρόνου πραγματικής έκτισης της ποινής και, συνακόλουθα, με τη γενικευμένη, χωρίς εξαιρέσεις ελευθέρωση καταδικασθέντων για εγκλήματα κάθε βαθμίδας και βαρύτητας, η οποία:
α) ισοδυναμεί με ακύρωση των δικαστικών αποφάσεων που τις επέβαλαν in casu, επί τη βάσει συγκεκριμένων πραγματικών και νομικών δεδομένων,
β) αναιρεί το γενικό και ειδικό προληπτικό αποτέλεσμα της επιβληθείσας ποινής,
γ) αποδομεί το σχήμα της επιβολής τιμωρίας δίκαιης και ανάλογης με το έγκλημα που τέλεσε ο δράστης, τον οποίο -εν τέλει- επιβραβεύει για λόγους που συναρτώνται με μόνη την παροιμιώδη αδυναμία της Πολιτείας να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη μέσα και τις υποδομές αντιμετώπισης της εγκληματικότητας».
Παράλληλα, τονίζουν οι εισαγγελείς, «είναι δυνατόν να εγείρει ζητήματα διακινδύνευσης της δημόσιας τάξης, στο μέτρο που χωρίς εξαιρέσεις, συνδεόμενες με τη βαρύτητα του εγκλήματος, προβλέπει γενική ελευθέρωση των κρατουμένων ενώ, τέλος,
ε) ενισχύει την εντύπωση μιας Πολιτείας που λειτουργεί με ασυνέχεια, αυτοαναιρούμενη και μη σεβόμενη τους νόμους που η ίδια θέσπισε, στο ευαίσθητο, μάλιστα, πεδίο του ποινικού φαινομένου».
Ψιλά γράμματα, όμως, είναι όλα αυτά για την ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία που οδηγεί τον τόπο στον όλεθρο, διαλύοντας και ισοπεδώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του, και με τις ανάλογες καταστροφικές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Ωστόσο, μετά και από την πρωτοφανή εισβολή αντιεξουσιαστών στη Βουλή, ο πολίτης νομιμοποιείται να διερωτάται εάν υπάρχει ακόμη κράτος ή αν έχει καταργηθεί πλέον κι αυτό!
Και, εν πάση περιπτώσει, τι άλλο θα πρέπει να γίνει για να παραιτηθεί ο «αρμόδιος» υπουργός Γιάννης Πανούσης
