Κάτι δεκαετίες πίσω – ούτε καν αιώνα – το να καλλιεργείς σταφίδα ήταν µία απ’ τις πιο πολυέξοδες µα και µια απ’ τις πιο προσοδοφόρες αγροτικές εργασίες ! Η περιοχή της Αιγιάλειας ευηµερούσε και γινόταν χαµός στις σταφιδαποθήκες του ΑΣΟ ή της ΠΕΣ την εποχή της συγκοµιδής ! Οι εξαγωγές καλά κρατούσαν και ο παραγωγός µπορούσε άνετα να θρέψει την οικογένειά του µα και να ανανεώσει ή ακόµα και να αυγατίσει την περιουσία του !
Την περίοδο του Τρύγου, εργάτες από την άγονη Ρούµελη, µα και ντόπιοι (τότε οι χειρονακτικές εργασίες δεν ήταν ντροπή) συνέρρεαν κατά εκατοντάδες , ζητώντας δουλειά, φαγητό και στέγη για δυο τουλάχιστον µήνες, έως ότου η «µαύρη θεά» να ψηθεί στ’ αλώνια, τις σκιάδες και τις τζιβιέρες , να περαστεί απ’ την µάκινα και να κοσκινιστεί , ώστε , έτοιµη και καθαρή να τσουβαλιαστεί και να µεταφερθεί στον συνεταιρισµό!
Τότε, µικρές κοινωνίες δηµιουργούνταν στα λινά ! Νοικοκυραίοι και εργάτες στο ίδιο πρόγραµµα καθηµερινά , µε τον ίδιο «πυρετό» µες στο λιοπύρι, µε την ίδια χαρά και την ίδια λύπη για το ποιόν της σοδειάς. Και όταν έπεφτε το σκοτάδι και δρόσιζε η γης, το στοµάχι γέµιζε και το κρασί ξεχείλιζε στα ποτήρια, µια γιορτή διονυσιακή στηνόταν µ’ αυτοσχέδιες καλαµένιες φλογέρες και κρουστά από τσίγκινα πιάτα και κουτάλια ! Χαµόγελα, πειράγµατα, έρωτες κι αψιµαχίες, απ’ όλα είχε ο µπαχτσές !
Όταν, µετά της Παναγιάς, ο καιρός εβάραινε και µπόρες διέκοπταν τον βραδινό ύπνο ή την µεσηµεριανή σιέστα, λεφούσια ολόκληρα χύνονταν στ’ αλώνια, αφεντικά κι εργάτες , γυναίκες και παιδιά να προλάβουν να σώσουν την σοδειά απ’ την µανία της φύσης !
Και… ΜΕΤΑ; ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ! Αντί οι επιδοτήσεις να γίνουν έναυσµα για καλυτέρευση της παραγωγής , έγιναν αφορµή για κοροϊδία και κλεψιά! Ο παραγωγός που επένδυε ήταν ο βλάκας κι ο έξυπνος εκείνος που άφηνε χέρσα τα κτήµατά του και «έτρωγε» τα χρήµατα αλλού! Τα στρεµµατικά θα τα ‘παιρνε έτσι κι αλλιώς! Οι δε ντόπιοι προτιµούν να παίρνουν επίδοµα ανεργίας και να τους ζουν οι γονείς τους από το να δουλέψουν στη γη! Οι εργάτες πλέον είναι µόνον αλλοδαποί!
ΤΩΡΑ;;; Τώρα οι αγρότες καλούνται να κρατήσουν βιβλία για να µην φοροδιαφεύγουν ! Άκουσον ! Λες κι ο αγρότης υπήρξε ποτέ πλούσιος!!! Τα λινά (κατοικίες που εξυπηρετούν τους παραγωγούς κατά τους µήνες της εργασίας) φορολογούνται ως εξοχικά και µαζί µ’ αυτά, οι σκιάδες , τα κοτέτσια… η γης! Οι επιδοτήσεις µειώνονται τραγικά και οι τσέπες των αγροτών αδειάζουν ! Τα χωριά ερηµώνουν ! Το µόνο σταθερό ; Μια κακοκαιρία , ένα χαλάζι , ένας δυνατός άνεµος , ένας χιονιάς ,αρκούν να κάνουν σε µια στιγµή τους κόπους µιας ολάκερης χρονιάς ατµό !
Ο Παπασταφίδας που σπούδαζε γιο ρέµπελο στην Αθήνα και το παραδάκι έρρεε απ’ τις τσέπες του είναι µακρινό παρελθόν ! Τώρα υπάρχουν µόνο τα τρεµάµενα σταφιδιασµένα χέρια των παραγωγών, που συνεχίζουν να σταυροκοπιούνται και να λένε « ∆όξα τω Θεώ» κι ας φοβούνται µην χάσουν σύνταξη , σπίτι και γη !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (δημοσιεύτηκε στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” – Πέμπτη 23/10/14)