Γύρισα, µου λέει ο φίλος, ο Γιάννης, µέλος του δηµοτικού οργάνου της κοινότητας Αιγίου, όλες τις σκάλες που ενώνουν τους ορόφους της πόλης, για µια επιτόπια προσωπική µου ενηµέρωση. Είναι, αν τις µέτρησα σωστά, δεκατέσσερις, συµπλήρωσε.
Ο Γιάννης αναφέρεται σ’ ένα κεφάλαιο, που είναι τεράστιας σηµασίας για το Αίγιο. Αυτό το µεγαλοπρεπές και σπάνιο πλεονέκτηµα, µε τα τέσσερα κατοικηµένα υψοµετρικά επίπεδα και τα δεκατέσσερα ακίνητα κλιµακωτά ανεβοκατεβάσµατα, συγκροτούν µιαν απίστευτη αισθητική πραγµατικότητα κι ένα τέλειο υπόδειγµα φυσικής και τεχνητής ενότητας.
Η κλιµακωτή οδός Φιλοποίµενος, η “εναέρια” κλίµακα προς το Ιερό Προσκύνηµα, η κλιµακωτή διχαλωτή κατεύθυνση από την Τεµπελόραχη, η µυστηριώδης Τρύπα στα Γαλαξειδιώτικα, µαζί µε τα ανατολικότερα σκαλάκια που διασταυρώνονται κι από κει κατηφορίζουν αντάµα µέχρι το πλακόστρωτο, κι όλες οι άλλες ανεβοκατεβασιές, είναι αφάνταστος πλούτος για την πόλη µας. Γι’ αυτό και πρέπει διαρκώς να τις συντηρούµε, να τις βελτιώνουµε, να τις αναδεικνύουµε και να τις ενσωµατώνουµε, κατά δύναµιν, στα συλλογικά και στα καθ’ ηµέραν δρώµενα.
Εγώ, αν γινόµουν δήµαρχος (µια φορά σκέφτηκα να κατέβω υποψήφιος δηµοτικός σύµβουλος, αλλά µε ψήφιζε µόνον η µάνα µου και µια συµπεθέρα της, και … το ξανασκέφτηκα!) θα διέθετα µία θέση αντιπροεδρίας µόνο για τις σκάλες. Τέτοιο προικιό θέλει το κατιτίς παραπάνω.
Μου επιτρέπετε να βάλω και µια άσκηση φαντασίας κι απογείωσης; Φανταστείτε οι δεκατέσσερις σκάλες να ήταν ηλεκτροκίνητες, σαν αυτές στις αποβάθρες του Μετρό ή στα πολυκαταστήµατα, και να ανεβοκατέβαιναν οληµερίς, ολονυχτίς κι ακατάπαυστα! Κι εσύ, ο δια της κλίµακος µετακινούµενος, να ακουµπάς µια στον ουρανό και µια στο πέλαγος! Ποιος θα ήταν ο πρώτος τουριστικός προορισµός στον κόσµο; Τέλος πτήσης.
Κάπα-Βήτα
Από την εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” και τη στήλη