900

«Τι  σύ  ;

Ξένος  είσαι …  Λεπρός  !  Μίασµα  για την  κοινωνία  !  Τον  οίκτο  θα  εισπράξεις  ή  το  µίσος  !  Θα  σε µαντρώσουν  σε  κελιά , θα  σε  στοιβάξουν  σε βρώµικα κι  ανήλιαγα  δωµάτια , θα  σε κλωτσήσουν,  θα  σ’ εκµεταλλευτούν… Θα  σε  κοιτάξουν  ψυχρά  κι αδιάφορα   να  τουρτουρίζεις  στο  κρύο  ή  να  ιδρωκοπάς  κάτω  απ’ τον καυτό  ήλιο…  Σκύλο, ίσως να τον  λυπόνταν…  Μα  για  σένα  κανείς  δεν θα  νοιαστεί  !

Θα  σε  δουν  ως… ΑΡΙΘΜΟ! 324… 536… 700…  2.000… 3.000…  Ένας  αριθµός  είσαι, που  αυξοµειώνεται  έως ότου  να… εξαφανιστεί!   ΑΡΙΘΜΟΣ  πτωµάτων  που  πλέει  στην  θάλασσα… ΑΡΙΘΜΟΣ  προσφύγων  και µεταναστών  που  µπαινοβγαίνει στα  σύνορα…  ΑΡΙΘΜΟΣ  που  η  οποιαδήποτε χώρα  υποδοχής  θέλει  να… ΜΗ∆ΕΝΙΣΤΕΙ  !

« – Εµείς ,ως  Κράτος , νοιαζόµαστε  για  το  πόσοι  θα  µπουν  στην χώρα. Το πώς και  προς τα  πού  θα κατευθυνθούν , δεν είναι  δική µας  δουλειά … ΑΠΛΑ ΦΕΥΓΟΥΝ …» Τ’  ακούς, αριθµέ ;;; ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ !  Σκασίλα  τους, σκασίλα µας …  Ήσουν απλά  ο  αδύναµος  κρίκος !

«-Τι  σύ ;»

Ούτε  εσύ, ο  ίδιος  δεν  ξέρεις ν’ απαντήσεις… Απλά  περιφέρεσαι!  Έχασες  τον σκοπό, έχασες  την ελπίδα !  Το εξαϋλωµένο  απ’ τις κακουχίες  σώµα  σου, δεν σου επιτρέπει πια να ονειρευτείς…  Προσπαθείς  µόνο, ενστικτωδώς να επιβιώσεις … και  γίνεσαι  αυτό που  βλέπουν  οι άλλοι σε σένα … ΑΡΙΘΜΟΣ!

Εσύ,  που  έφυγες  απ’ την χώρα  σου  γιατί  ο πόλεµος  απείλησε  την  ζωή την δική σου  και της οικογένειάς σου !

Εσύ, που γεννήθηκες  για  ν’ αντικρίσεις  κατάµατα  τον αλληλοσπαραγµό και τον  θάνατο !

Εσύ,  που  στο µπλε  της  Μεσογείου  είδες  την  ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο  ν’ανασταίνεται…

Εσύ, που  αναζητάς  ένα  βλέµµα  τρυφερό  και  ζεστό  να σταθεί  αντίκρυ  σου… Εκείνο, που δεν θα ρωτήσει  «τι σύ;»  ,γιατί  στα  µάτια  σου  αναγνωρίζει  έναν ισότιµο  συνάνθρωπο και  θα  σε βοηθήσει  να σταθείς και πάλι όρθιος και δυνατός !

∆υστυχώς  όµως, δεν θ’ αρκέσει η ατοµική  πρωτοβουλία  στο  θέµα  αυτό, καθώς  χρειάζεται  να παρθούν  απ’ τα κράτη – µέτρα  όχι  µεταναστευτικής πολιτικής,  αλλά  αλληλεγγύης, ώστε  να σταµατήσει  ο διαχωρισµός  ανάµεσα σε σένα  κι εµένα …

Ώστε, αν, κάποτε , κάποιος  µε ρωτήσει ή  σε  ρωτήσει  (άλλωστε  ο οποιοσδήποτε  είναι εν δυνάµει  αριθµός σε τούτο τον άδικο κόσµο) «τι σύ ;»  Θα  του απαντήσω  βροντερά :

«ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ρε , σαν κι εσένα  !»

ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

(Χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”, Πέμπτη 23/4/2015)