«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει», όμως αμέσως μετά «Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης» μας λέει ανά μήνα ο θυμόσοφος λαός. Ίσως όχι ακόμα όμως καλοκαίρι αλλά σίγουρα έρχεται σε λίγες ημέρες γρήγορα η άνοιξη και όσο ανοίγει ο καιρός τόσο έρχεται η όρεξη για λευκό κρασί.
Εγώ δεν έχω ακόμα κατασταλάξει. Εσείς μήπως έχετε στο ποιο είναι το αγαπημένο σας στυλ λευκού κρασιού? Ποια κρασιά απολαμβάνετε περισσότερο? Τα αρωματικά, τα βαρελάτα, τα φρέσκα, τα ώριμα, ή τα ‘οξειδωμένα’’?
Αν υπήρχε μόνο ένα στυλ κρασιού, η οινοποσία θα ήταν μονότονη. Η μαγεία στο κρασί βρίσκεται στην διαφορετικότητα. Στο ότι υπάρχει ‘ποικιλία’. Στο ότι η ίδια ποικιλία μπορεί να δώσει διαφορετικά κρασιά. Στο ότι το ίδιο ακριβώς κρασί με την ίδια ποικιλιακή σύνθεση είναι διαφορετικό από χρονιά σε χρονιά. Και σε πολλούς άλλους παράγοντες που φέρνουν την διαφοροποίηση. Σίγουρα στο πόσο θα απολαύσουμε ένα κρασί, παίζει ρόλο και η ‘φάση στην οποία είμαστε και αν συνοδεύουμε το κρασί μας με φαγητό.
Γιατί κάποια κρασιά έγιναν μόδα? Δεν είναι μόνο θέμα ‘marketing’ όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Γιατί έγινε μόδα η Βιβλία Χώρα η λευκή και παραμένει εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα πιο περιζήτητα κρασιά?
Γιατί αρέσει σε πολύ κόσμο!
Θα προσπαθήσω να βάλω τα ξηρά ( και τα σχεδόν ξηρά) λευκά κρασιά σε ‘κατηγορίες’ ανάλογα με το στυλ τους και μέσα από τις περιγραφές τους, να καταλάβουμε όλοι μας τι είναι αυτό που μας ταιριάζει. Κάτι σαν τα τεστ που κυκλοφορούν για να ανακαλύψουμε τι ‘τύποι’ είμαστε! Θα μπορούσε βέβαια να «μοιραστεί»σε ακόμη περισσότερα στυλ, αλλά αυτό το κείμενο δεν θα τέλειωνε ποτέ!
Έντονα αρωματικά κρασιά. Εδώ έχουμε κρασιά που είναι πλημμυρισμένα με έντονα αρώματα και γεύσεις κυρίως φρούτων και λουλουδιών. Η γεύση τους είναι συνήθως δροσερή και ευχάριστη. Αυτό είναι ίσως και το στυλ που κερδίζει τους περισσότερους καταναλωτές.
Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τα αρωματικά κρασιά σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που έχουν μέτριο προς γεμάτο σώμα και σε αυτά που έχουν μέτριο προς ελαφρύ σώμα. Στα πρώτα βρίσκουμε κρασιά από ποικιλίες όπως το Sauvignon Blanc του Κτήματος Άλφα την Μαλαγουζιά του Μάτσα ή την θαυμάσια Αρμύρα του Σκούρα αλλά και διάφορα χαρμάνια όπως η βιβλία Χώρα, το Κτήμα Γεροβασιλείου λευκό, αλλά και το Αμέθυστος λευκός.
Στα Ελαφριά αρωματικά θα μπορούσαμε να κατατάξουμε κρασιά από ποικιλίες όπως το Μοσχάτο Ψηλές Κορφές και το Μοσχοφίλερο με τις Μαντινείας του Νασιάκου και του Τρουπή. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις όπου ένα Μοσχοφίλερο μπορεί να είναι πιο πλούσιο από ένα Sauvignon Blanc. Γενικότερα τα αρωματικά κρασιά πίνονται εύκολα όλες τις ώρες της ημέρας και όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμα και σαν απεριτίφ. Συνδυάστε τα με δροσερές σαλάτες και πιάτα που έρχονται από την θάλασσα.
Αρωματικά με γλυκύτητα. Δεν μιλάμε για τα ημίγλυκα κρασιά που η γλύκα ξεχωρίζει αλλά για έντονα αρωματικά κρασιά με ένα μικρό ποσοστό σακχάρων, τα οποία ισορροπούν με την υψηλή οξύτητα και οδηγούν σε ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Τέτοια κρασιά είναι ‘ειδικότητα’ της Αλσατίας από ποικιλίες όπως το Riesling, το Gewurttzrzminer και το Ιταλικό Pinot Grigio, αλλά και κάποιες κατηγορίες στην Γερμανία όπως τα Scharzhof Egon Muller Riesling, Kabinett Egon Muller. Τα ελληνικά κρασιά αυτού του στυλ είναι σπάνια. Δοκιμάστε όμως το Κτήμα Αβαντίς-Lenga και θα αισθανθείτε εθνικά περήφανοι. Πίνονται ευχάριστα σκέτα με λίγα φρούτα, ή με πικάντικα πιάτα όπως αυτά της Ασιατικής κουζίνας.
Νόστιμα κρασιά. Προσπαθούσα να βρω λέξη για να «ορίσω» αυτά τα κρασιά που τα αρώματα τους δεν είναι τόσο έντονα, είναι όμως απολαυστικά, ευχάριστα στο στόμα και με κομψά αρώματα και γεύσεις. Εδώ έχουμε ένα Βιδιανό, μία Ρομπόλα, ένα Σαββατιανό και ένα Ροδίτη από τον Ελληνικό Αμπελώνα ή ένα Pinot Grigio από την γειτονική Ιταλία. Αυτά τα κρασιά μπορεί να μην είναι τόσο αρωματικά, είναι όμως αυτά που δεν θα μας ‘μπουχτίσουν’ ακόμα και αν πιούμε 4 ίδια μπουκάλια 8 άτομα. Είναι κρασιά που μπορούν να συντροφεύσουν το καθημερινό μας τραπέζι και να ταιριάξουν με ψάρια, θαλασσινά, λαδερά και ελαφριά πιάτα λευκών κρεάτων.
Αυστηρά με υψηλή οξύτητα. Αυτό το στυλ περιλαμβάνει κρασιά που ίσως να είναι «δύσκολα»για κάποιους λιγότερο εξοικειωμένους ουρανίσκους λόγω της υψηλής οξύτητας και των ντροπαλών αρωμάτων. Μπορεί η πρώτη γουλιά να μην ενθουσιάζει όλο τον κόσμο, όμως αυτά τα κρασιά κρύβουν κομψότητα, φινέτσα και όχι πολύ «γλυκά»αρώματα στην νεότητα τους. Θέλουν χρόνο για να εξελιχθούν και να αναδειχθεί ο πολύπλοκος χαρακτήρας τους και τα περισσότερα μπορούν να παλαιώσουν για αρκετά χρόνια. Τα Chablis που παράγονται από την ποικιλία Chardonnay, είναι ίσως τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τέτοιων κρασιών. Στην Ελλάδα τέτοια κρασιά έρχονται από την Σαντορίνη. Δοκιμάστε το Pure για να καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάμε. Σε αυτή την κατηγορία ψάξτε αν θέλετε να παλαιώσετε λευκά κρασιά. Η οξύτητα τα βοηθάει πολύ.
Βαρελάτα λευκά κρασιά. Στην Ελλάδα περάσαμε μια περίοδο που σε αυτό το στυλ το παρακάναμε λιγάκι, με αποτέλεσμα τα αρώματα του ξύλου πολύ συχνά να σκεπάζουν τα υπόλοιπα στοιχείων των κρασιών. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, το βαρέλι χρησιμοποιείται με μαεστρία και εμφανίζεται πιο διακριτικό και καλά ενσωματωμένο μέσα στο κρασί, με τα αρώματα της δρυός να προσδίδουν πολυπλοκότητα. Αν σας αρέσουν τα φρουτώδη χαρακτηριστικά του κρασιού σας να πλαισιώνονται από αρώματα ξύλου, βανίλιας και ξηρών καρπών επιλέξτε το Viognier του Παλυβού, το Chardonnay Κατσαρού, τον Άσπρο Λαγό του Δουλουφάκη ή μία βαρελάτη Σαντορίνη όπως του Αργυρού το : Αργυρός βαρέλι.Με αυτά τα κρασιά ταιριάζουν πιο πλούσια πιάτα όπως τα λιπαρά ψάρια, πιάτα λευκών κρεάτων και ζυμαρικά ή ριζότο με λευκές σάλτσες.
Παλαιωμένα λευκά κρασιά. Το θέμα της παλαίωσης των λευκών κρασιών είναι πολύ μεγάλο. Το σίγουρο είναι ότι για να σας αρέσουν τα παλαιωμένα κρασιά, σας αρέσουν επίσης και αρώματα και γεύσεις όπως ώριμα φρούτα, μέλι, μανιτάρια, ξηροί καρποί και άλλα αρώματα που συνδέονται με την παλαίωση. Αναζητήστε ποικιλίες όπως το Chardonnay, το Riesling και το Ασύρτικο, που έχουν την δυνατότητα να παλαιώνουν. Με εξαίρεση το Ασύρτικο, για τις υπόλοιπες Ελληνικές ποικιλίες, γίνονται ακόμα πειραματισμοί, αν και πολλές έχουν αποδείξει ότι μπορούν να εξελιχθούν όμορφα. Σπάνια θα βρούμε στο εμπόριο παλαιωμένα κρασιά από Μαλαγουζιά, Ρομπόλα ή Σαββατιανό.
Ιδιαίτερα στυλ. Υπάρχουν και άλλα στυλ λευκών κρασιών, με εσκεμμένη οξείδωση, όπως τα υψηλόβαθμα νυχτέρια των Γαβαλά και Χατζηδάκη ή τα ενισχυμένα λευκά κρασιά la Gitana Hidalgo ή Oloroso Don Nuno. Αυτά είναι πολύ ‘ιδιαίτερα’ στυλ κρασιών και θα προσπαθήσω να γράψω γι’ αυτά σε κάποιο άλλο κείμενο. Δεν συνιστώ να ξεκινήσετε την εμπειρία σας με τον κόσμο του (λευκού)κρασιού με αυτά τα στυλ. Ούτε να τα επιλέξετε αν σας αρέσουν μόνο τα φρουτώδη και τα λουλουδάτα κρασιά. Δοκιμάστε τα αφού πρώτα έχετε ανακαλύψει όλα τα υπόλοιπα στυλ κρασιού που διαβάσατε.
Πάντα ´γειά στις δοκιμές σας.
Antonis Fragkioudakis