Το Σάββατο, 14 Ιουνίου 2025, ημέρα της Αποδόσεως της Εορτής της Πεντηκοστής, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος χοροστάτησε στη Θεία Λειτουργία, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Φανερωμένης Αιγίου, όπου και ετέλεσε τη χειροτονία εις Διάκονο του μοναχού Σωφρονίου Καμπούρη (κατά κόσμον Κωνσταντίνου), ενώ στο τέλος εψάλη και Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, παππού του χειροτονηθέντος Διακόνου.
Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και ιερής κατάνυξης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας απηύθυνε τον καθιερωμένο λόγο προς τον νέο κληρικό. Στη μεστή νοημάτων και θεολογικού βάθους ομιλία του, ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας τόνισε τη σημασία της ταπεινοφροσύνης στη ζωή του κάθε πιστού και, ιδιαιτέρως, του κάθε κληρικού. Επεσήμανε στον νέο Διάκονο τρία σημεία που οφείλει να έχει υπ᾽ όψη του στη νέα πορεία που αρχίζει από εκείνη τη στιγμή: α. Να προσπαθεί να παραμένει καθαρός στην ψυχή και το σώμα γιατί εκεί φιλοξενείται η Θεία Χάρη και σε περίπτωση που, ως «ἄνθρωπος σάρκα φορῶν», δείξει αδυναμία και πέσει, να ζητά την επιείκεια του Κυρίου, να λέγει αδιαλείπτως την ευχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλόν» και να προσέρχεται στο μυστήριο της Εξομολογήσεως. β. Να ενθυμείται ότι το Πανάγιον Πνεύμα που έλαβε διά της χειροτονίας του και μέσω της αποστολικής διαδοχής, είναι ο παράγων ενότητας της Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος έκανε αναφορά στον Πύργο της Βαβέλ για να υπενθυμίσει στον νέο κληρικό ότι εάν δεν είναι ταπεινός, το Πνεύμα που συνέχει και συγκρατεί τα πάντα, όταν φυγαδευτεί, επέρχεται η διάσπαση της κοινωνίας, η διχόνοια και η απομάκρυνση από τον συνάνθρωπο και εν τέλει ο χωρισμός από τον Θεό. γ. Να υπηρετεί καθημερινά τον Κύριο με τις Ιερές Ακολουθίες, να λαμβάνει δύναμη από την Αγία Τράπεζα, όπου «τὰ φοβερὰ τελεσιουργεῖται» και η όλη βιοτή του να συνάδει με αυτή του Χριστού μας.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στον π. Σωφρόνιο ο Τρισάγιος Θεός να τον ενδυναμώνει και να έχει την ευχή του αειμνήστου παππού του, του μακαριστού π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, ο οποίος, εκ της θριαμβευούσης Εκκλησίας, χαίρεται με την είσοδο του εγγονού του στο Βασίλειο Ιεράτευμα.
