«Ποιος το ‘κανε αυτό;;;»

Καλοκαιρινό  µεσηµεράκι  και το  µόνο  που ακούγεται  έξω  είναι  ο  θόρυβος  των τζιτζικιών  που σκάνε  απ’ την ζέστη  !

Ξαπλωµένη  στο κρεβάτι  µου  και  δευτερόλεπτα  πρίν αφεθώ  στην  αγκαλιά  του  µόνου  σταθερού  συντρόφου µου  εδώ και χρόνια, αυτή του Μορφέα , γαλιασµένη   ακούω  µια διαπεραστική ζηλοφθόνα, γυναικεία  τσιρίδα  που  τον κάνει να µ’αφήνει  στα κρύα του λουτρού !

Και  συ  τέκνον  Βρούτε, απευθύνοµαι στον άρτι  λακίξαντα  Μορφέα…αλλά  όπου φύγει –φύγει αυτός ! Με  νεύρα  πολλά  και  µαλλί  σε στυλ  πάνκ, όρθιο  απ’ την κουπ  που φιλοτέχνησε  το  πουπουλένιο  µαξιλάρι, κατευθύνοµαι  στο  µπαλκόνι  ακολουθώντας  την τσιρίδα  που  όσο πάει  και  γίνεται όλο  και  πιο  οξεία  , προσοµοιάζοντας  σ’ εκείνη  της  Κάλλας  !

Συγγνώµη  ζητώ, ταπεινά απ’ τους θαυµαστές της, µα  η  υπογράφουσα δεν αντέχει  δευτερόλεπτο  στο άκουσµά  της  !

– « Ποιος  έσπασε  το βάζο;  Λέγε  τώρα, αλλιώς  δεν έχει  παγωτό  και  θάλασσα  τ’ απόγευµα !»  έβαλε  τα µεγάλα  µέσα  η αλαλλιασµένη µάνα αντικρίζοντας  το  κρυστάλλινο , προικώο  βάζο  να  κείτεται  διαµελισµένο  εν µέσω  του σαλονιού    ταρακουνώντας  το λατρευτό της  τέκνο, τον  Χαρούλη, αποφασισµένη  να πάρει  εδώ και τώρα  απάντηση  απ’ τον µικρό !

– «∆ε  ξέρωωωωω  … !!!!!» να  ωρύεται  σε  ακόµα  υψηλότερους τόνους ο µπόµπιρας  κι εγώ να  βλέπω  απελπισµένη  µια τον  Μορφέα  να µετακοµίζει  σ’ άλλη αγκαλιά  !

–  «Ποιος  το  ΄κανε  αυτό  Χαρούλη  ;;;  µαλακώνουν  οι τόνοι  κι  ο  µικρός ελευθερωµένος  απ’ το  χέρι της µάνας , αρχίζει  να τρέχει  κούρσα  θανάτου µες το σπίτι  συµπαρασύροντας  πορτατίφ, τραπεζάκια  κι  ό,τι  άλλο  δεν κινείται µε την δική του φορά  …

«∆ε ξέρω σου είπααααααααα  ….!!!!»  «Ποιος   το ΄κανε ;;;  Ποιοος το κανε  λέγε!!!!» η  µάνα  συνεχίζει  να  ρωτά  και  τα  ντεσιµπέλ  φτάνουν  σε ύψη ρεκόρ !  …και  ξάφνου µια  ανδρική  φωνή  απ’ το  υπερπέραν  σταµατά τον  χρόνο : ‘’Ο  Γιάνης  µωρή  , ο  Βαρουφάκης  το ΄κανε  κι αυτό  !!!  Βγάλε τον σκασµό να  κοιµηθούµε  µεσηµεριάτικο  !!!»

Όπως  φαντάζεστε  τα νεύρα  έγιναν  γέλια,  που  ακούγονταν  σχεδόν  από ολόκληρη την  πολυκατοικία!!! Κανείς  δεν  είχε  µπορέσει  να  κοιµηθεί…τουλάχιστον, όχι  µέχρι  εκείνη τη  στιγµή  έως  ότου  να  βρεθεί  ο κύριος  ύποπτος  …ο  υπεύθυνος, ο  … ένοχος  !

Τα  τζιτζίκια  συνέχισαν  την  δουλειά τους   και  οι συγκάτοικοι  την µεσηµεριανή τους σιέστα !  Μόνο  εγώ κράτησα  µούτρα  στον  Μορφέα  όταν ζήτησε  θέση  στο κρεβάτι µου ! Α, όλα  κι όλα… τι το κάναµε  εδώ , µπάτε σκύλοι αλέστε  ;;;

Άσε  που  τα λόγια  του αγανακτήσαντα  άρρενος  σε σκέψεις µε βάλανε  πολλές  !   Όσο  για τον µικρό  Χάρη , τον σκανδαλιάρη  και  ηθικό αυτουργό,  εθεάθει  την δεκάτην  εσπερινήν  µε  παγωτό  στο  χέρι  και  µαγιό  που έσταζε θάλασσα στην αγκαλιά  της    µανούλας που µε  την σειρά  της κοίταζε  όλο αγάπη  το λατρευτό της  τέκνο  … κι ούτε γάτα  ,ούτε  ζηµιά  ………

Κι  αν κάτι  σας  θυµίζει  αυτό  , ένα  θα σας πω :   « Και ζήσαν  αυτοί  καλά  και µείς καλύτερα  !»

AΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Χρονογράφημα στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ¨ – Πέμπτη 30/7/2015)