ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτά δεν είναι πάρκα. Είναι σφραγίδες κατοχής.
Η Τουρκία δεν κάνει οικολογία. Κάνει εδαφοληψία. Με την πρόσφατη υποβολή στη UNESCO ενός “Εθνικού Χάρτη Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού”, η Άγκυρα έθεσε τα θεμέλια για τον διαμελισμό του Αιγαίου και την ντε φάκτο κατάργηση της ελληνικής κυριαρχίας.
Οι λεγόμενες “Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές” (DKA) είναι ο δούρειος ίππος για να επιβάλει την “Μαύρη Πατρίδα” (Mavi Vatan) ως γεγονός.
Ο χάρτης που κατατέθηκε στη Διακυβερνητική Ωκεανογραφική Επιτροπή (IOC) της UNESCO, με την τυπική επισήμανση της “προστασίας της βιοποικιλότητας”, είναι γεωπολιτικό δηλητήριο:
– Χωρίς Λήμνο, χωρίς Καστελλόριζο, χωρίς νησιά: Οι ζώνες εκτείνονται από τον Βόρειο Αιγαίο (στρατηγικός άξονας Λήμνου-Σαμοθράκης) έως την Ανατολική Μεσόγειο, αγνοώντας σκόπιμα τα ελληνικά νησιά.
– Στρατιωτικές ζώνες = Τουρκικές ζώνες: Στον χάρτη αναγράφονται περιοχές στρατιωτικών ασκήσεων έξω από το Άγιο Όρος και σε κρίσιμες ελληνικές θαλάσσιες ζώνες.
– ΑΟΖ: Το λάφυρο. Ολόκληρες εκτάσεις νότια της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου σημειώνονται ως “περιοχές αδειοδότησης της τουρκικής TPAO”.
Απάντηση Ελληνικού ΥΠΕΞ (ΠΟΛ 1153/24): «Μη αποδεκτές, μονομερείς και παράνομες ενέργειες […] Δεν δημιουργούν κανένα νομικό αποτέλεσμα».
Η πραγματικότητα: Οι διαμαρτυρίες χωρίς πράξεις είναι το λιωμένο χαρτί του ελληνικού κράτους.
Η ελληνική κυβέρνηση έδωσε στην Τουρκία το όπλο:
1. Αυτοπαρκισμός στα 6 ν.μ.: Τα ελληνικά θαλάσσια πάρκα οριοθετήθηκαν αυστηρά εντός χωρικών υδάτων, σε μια “πετσοκομμένη” κυριαρχία.
2. Συνθήκη “Φιλίας” = Σύμφωνο παράδοσης: Το “Πρωτόκολλο Αθηνών” (Δεκέμβριος 2023) χρησιμοποιείται από την Άγκυρα για να κατηγοριοποιήσει κάθε αντίσταση ως “προκλητική”.
3. ΑΟΖ: Το άδειο συρτάρι: Η συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ στο Ιόνιο παραμελεί το Αιγαίο και την Κρήτη, αφήνοντας κενό για τουρκικές διεκδικήσεις.
Τα σκαριά του διαμελισμού:
– Βήμα 1ο: Κατοχύρωση “οικολογικών ζωνών” σε διεθνή οργανισμό (UNESCO).
– Βήμα 2ο: Στρατιωτικοποίηση των ζωνών (“ασκήσεις” σε “προστατευόμενες” περιοχές).
– Βήμα 3ο: Απαγόρευση δραστηριοτήτων (αλιείας, ναυσιπλοΐας, ενεργειακών ερευνών) σε ζώνες που καλύπτουν ελληνική υφαλοκρηπίδα.
– Βήμα 4ο: Δικαστική εκμετάλλευση: “Αν τα ελληνικά νησιά δεν ελέγχουν τις DKA, τότε δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ”.
Η σιωπή της ενδοτικής Κυβέρνησης Μητσοτάκη: Από τον Έβρο στον Αιγαίο, το ίδιο μοτίβο ηττοπάθειας.
Στα έξι χρόνια Μητσοτάκη συνέβησαν:
– Παραχώρηση ΑΟΖ στη συμφωνία μειωμένης επήρειας.
– Ακύρωση ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου μετά από τουρκική απειλή.
– Στρατηγική συνθηκολόγηση: “Απορεί” για τα τουρκικά πάρκα, αλλά δεν κινεί ασυμβίβαστα μέτρα.
Η Ελλάδα χωρίς Αιγαίο δεν είναι Ελλάδα.
Αν η επέκταση στα 12 ν.μ. είναι «προκλητική», τότε η αποδοχή των τουρκικών DKA είναι εθνική αυτοκτονία.
Η UNESCO δεν θα σώσει την Ελλάδα. Μόνο η αποφασιστική άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων θα σταματήσει τον διαμελισμό.
Κατάληξη:
«Με τον σχολούχο bully δεν γίνεσαι φίλος για να μην σε δέρνει. Σταματά μόνο όταν φάει την πρώτη σφαλιάρα. Η Ελλάδα τρώει ήδη τη δεύτερη».
