Ζητείται Ελπίς

Τι καιροί κι αυτοί που διανύουµε … Όσο και να θες να το παραβλέψεις και να ξυπνήσεις το πρωί µε χαµόγελο στα χείλη και γεµάτος σχέδια για το µέλλον, το παρόν είναι τόσο αδυσώπητο και σε χτυπά αλύπητα πανταχόθεν !

Της ΑΓΓΕΛΑΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από τη στήλη “Χρονογράφημα” στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”

Κοιτάς  και τους πολιτικούς που ετοιµάζονται για το πανηγυράκι  τους, αυτό των εκλογών, φρεσκοκουρεµένοι, µε φράπα το µαγουλάκι και τις παχιές κουβέντες να ξεχειλίζουν απ’ τα στόµατά τους και σου ρχεται να τους πλακώσεις στις φάπες!

Εσύ, που δουλεύεις νυχθηµερόν για να καλύψεις τις βασικές σου, πλέον  ανάγκες κι ουχί για να ΄χεις µια ποιότητα ζωής βλέπεις το πορτοφόλι σου άδειο απ’ τα µέσα του µήνα να χάσκει σαν ξέπνοος ροφός που µόλις αλιεύθηκε !

Προσπαθείς να κάνεις κουράγιο να βρεις στην δύσκολη καθηµερινότητα παραθυράκια χαράς, επιστρατεύεις κάθε όπλο που θα σε βοηθήσει να επιβιώσεις στην δύσκολη αυτή µάχη που δίνεις… αισιοδοξία, έρωτες, φιλίες, χόµπυ… Αν όµως είσαι πτοηµένος κι εξαντληµένος πια απ’ την διαρκή προσπάθεια και ήλιο δε βλέπεις καταφεύγεις σε χάπια, ναρκωτικά και ποτά  ζώντας σε µια ελώδη παραζάλη.

Είµαι  υπερβολική; ∆ε νοµίζω. Για να τα βλέπω εγώ τριγύρω µου όλα αυτά, σίγουρα τα ΄χετε δει και σεις και ακόµα  πιο σίγουρα  πολλοί τα βιώνετε καθηµερινά µες το πετσί σας !

Ο κόσµος αδυνατεί ν’ ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, χάνει το σπίτι του… η τράπεζα σαν αγχωτική γκόµενα του σπάει τα… (τι νοµίζατε πως θα πω;) τηλέφωνα… δεν έχει να πληρώσει το ρεύµα, τα φροντιστήρια… τους γιατρούς ! 

 Η ζωή µας µοιάζει σαν το µαρτύριο του Ταντάλου! Μόνο που εµείς δεν διαπράξαµε οι ίδιοι αδίκηµα άξιο τέτοιας τιµωρίας ! 

Κι έρχονται οι εκλογές, η εποχή της ετυµηγορίας του λαού  που θα τιµωρήσει τους ιθύνοντες… κι ένα σκηνικό είναι καρφωµένο στο µυαλό µου…

 Εσύ , ο ταλαιπωρηµένος, ο εξευτελισµένος  κάτω από ένα προεκλογικό µπαλκόνι σαν αφιονισµένος να χειροκροτείς και να φωνάζεις : «Είσαι η Ελπίδα µας ! Πήδα ,πήδα …πήδα µας!»

 Για γέλια και για κλάµατα µαζί !

Κι είναι ν’ αναρωτιέσαι…αν όλα είναι τόσο αδιέξοδα  πια, τι µέλλει γενέσθαι ;  Να πάρεις ένα αεροπλάνο και να φύγεις γι’ άλλη γη, γι’ άλλα µέρη ; 

Να πέσει ένας κοµήτης επάνω µας να τελειώνουµε ωσάν τους έρµους του δεινοσαύρους και that’s all folks;

Να ψηφίσεις  ριζοσπαστικά κι ανατρεπτικά ,αψηφώντας τον φόβο σου, πως ο ιδεολόγος  θ’ αγνοεί τον «αναίµακτο» τρόπο εφαρµογής της ιδεολογίας του ;

‘Ενα είναι το βέβαιο … Επειδή ο Χουντίνι δεν είσαι ,την µισοάδεια σακούλα του σουπερµάρκετ ,γεµάτη να την κάνεις   και λαγούς να βγάζεις από καπέλα για να θρέψεις πολυµελείς οικογένειες  ,κάτι  φιλαράκο µου πρέπει να κάνεις προτού να ναι πολύ αργά ! Εκτός κι αν είσαι µαζοχιστής και την βρίσκεις να ζεις σαν άνθρωπος των σπηλαίων δίχως ρεύµα ,θέρµανση και τροφή  εν  έτει 2023 ,οπότε και το ρόπαλο για να ξυλοφορτώνεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου δικαιολογηµένο θα ναι !

«- Αχ …δεν πάει άλλο …Ελπίδα µ’ ακούς …;;;;;;»