Την ίδια στιγμή που ειδικοί ψυχολόγοι προτρέπουν τους γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν ελεύθερα στις γειτονιές και να είναι μακριά από υπολογιστές, tablet, play station, wii και psp, δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που μόλις ακούσουν παιδικές φωνές παθαίνουν… αλλεργία.
Με το που καλυτέρεψε ο καιρός – ευτυχώς εδώ στην επαρχία τα παιδιά ακόμα βγαίνουν στις γειτονιές με μπάλα ή με πατίνια ή ποδήλατα και παίζουν – κάποιοι άρχισαν να ενοχλούνται και να τους φωνάζουν να φύγουν και να μπουν μέσα στα σπίτια τους.
Σε δύο τέτοια περισταστικά γίναμε μάρτυρες σήμερα Δευτέρα, όπου μεγάλη παρέα παιδιών έπαιζε μπάλα στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Καλλιθέας Αιγίου. Δυστυχώς η χαρά τους δεν κράτησε για πολύ, αφού γειτόνισσα της απέναντι πολυκατοικίας βγήκε και τα αποπήρε και τα παιδιά αναγκάστηκαν να φύγουν, γιατί απλά την ενοχλούσαν οι φωνές.
Κάποια από αυτά πήγαν σπίτι τους, ενώ κάποια άλλα πήγαν λίγο πιο κάτω σε στενάκι της οδού Θέμιδος στην Καλλιθέα, αλλά και εκεί, ηλικιωμένος κύριος με βέργα στο χέρι, τα έδιωξε και οι φωνές του έκανε τους γονείς των παιδιών να βγουν για να δουν τι συμβαίνει και να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.
Ευτυχώς, τα παιδιά συνέχισαν να παίζουν λίγο πιο πάνω από το σπίτι του ηλικιωμένου κυρίου.
Ντροπή! Αφήστε ελεύθερα τα παιδιά μας να εκφραστούν και να παίξουν. Να πλημμυρίσουν παιδικές φωνές όλες οι γειτονιές όπως παλιότερα, να κάνουν παρέες, να εκτονωθούν, να μυρίσουν το χώμα, να τσακωθούν, να νιώσουν ελεύθερα, να παίξουν στην πραγματικότητα και όχι στην εικονική πραγματικότητα.
Εμείς αναρωτιόμαστε:
– Παιδικές χαρές δεν υπάρχουν.
– Το Δημοτικό Στάδιο ήταν κλειστό.
– Τα προαύλια των εκκλησιών δεν ενδείκνυνται.
– Τα σχολεία είναι κλειστά και κάποια παιδιά που παίζουν αναγκάζονται να πηδήξουν τα κάγκελα.
Πού στην ευχή θα παίξουν τα παιδιά μας; Αλήθεια, μήπως τελικά αυτή η πόλη δεν είναι καθόλου προσιτή για τα μικρά μας παιδιά;
ΦΡΟΣΩ ΣΤΙΒΑΧΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΣΤΑΥΡΙΔΗ