Α΄ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΜΠΟΥΡΑ ΚΑΙ Β΄ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΡΙΨΑ
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΛΟΓΟΥ, ΤΕΧΝΗΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΚΕΛΑΙΝΩ»
του ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ «ΖΑΛΩΝΗ», «Ξάστερον» πραγματοποίησε την τελετή απονομής
των βραβείων του ετήσιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2015 με θέμα: Μάνα στους δύσκολους καιρούς, απανεμιά….. την 1η Νοεμβρίου 2015, Κυριακή πρωίστο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ “Μελίνα Μερκούρη” στο ΙΛΙΟΝ
Το Α΄Πανελλήνιο βραβείο απονεμήθηκε στον φιλόλογο – ποιητή και Διευθυντή του Λυκείου Ακράτας Παναγιώτη Κουμπούρα για το ποίημά του με ψευδώνυμο Κλέοβις : Μάνα , η γήινη Παναγιά !
Το Β΄Πανελλήνιο βραβείο απονεμήθηκε στον Αιγιώτη ποιητή Αθανάσιο Τρίψα για το ποίημά του με ψευδώνυμο Κριτίας : Αναζήτηση
Ο τιμώμενος Παναγιώτης Κουμπούρας παραλαμβάνοντας το βραβείο είπε :
Είναι μεγάλη τιμή και χαρά ένα Α΄ Πανελλήνιο βραβείο από το Κελαινώ και την κυρία Παναγιώτα Ζαλώνη . Και όταν το θέμα είναι η Μάνα , τότε η τιμή και η χαρά γίνεται και μεγάλη ευθύνη για το δράμα της Μάνας που βιώνει ο σημερινός κόσμος μας . Εάν μπορούσα με το ποίημά μου να απαλύνω έστω ένα από τα αμέτρητα δάκρυα ψυχής της πονεμένης – σταυρωμένης μάνας κάθε άμοιρου προσφυγόπουλου , που σκοτώνει κάθε ώρα και στιγμή η αναλγησία των ισχυρών της γης , τότε η ευθύνη θα γινόταν και δικαίωση . Σε αυτή την πονεμένη Μάνα αφιερώνω και το βραβείο και το ποίημα :
Μάνα , η γήινη Παναγιά !
(Διπλό σονέτο)
Παιδί μου , άπτερο πουλί , πόσα φιλιά ν’ απλώσω
στο άρμα των ονείρων σου ; Στης γης το μονοπάτι
πόσες του κόσμου μας πληγές μ’ αγάπη να επουλώσω ,
να σε φυλάξω απ’ τα δεινά κι απ’ το κακό το μάτι ;
Μανούλα μου , το γέλιο σου για με αξίζει τόσο
όσο το βάθεμα του νου , της θάλασσας τα πλάτη.
Στο αγριοκαίρι απανεμιά και κάθε που ματώσω
μια ευχή σου χίλια γιατρικά , ιώδιο , όχι αλάτι.
Παιδί και Μάνα , μια αγκαλιά ζεστή στο ξεροβόρι ,
δεν τους λυγάν τα γόνατα κι ας τους χτυπά το κύμα ,
ορθοί διαβαίνουν της ζωής το δύσβατο ανηφόρι.
Μάνα μου , στέργεις δίπλα μου από το πρώτο βήμα ,
άγρυπνη ως και στον ύπνο μου , των οραμάτων μούσα ,
γήινη , κι όμως Παναγιά κι εσύ , βρεφοκρατούσα !
Παιδί μου , σπλάχνο μου μικρό , είσαι για μένα ό,τι
μεγάλο κρύβει ο ουρανός στου ήλιου τις αχτίδες.
Κι αν το άστρο σου είναι λιγοστό και δε φωτάει τα σκότη ,
σχώρα με για τα λάθη μου κι όπου λειψή με είδες.
Μανούλα μου , η χάρις σου μου έθρεψε τη νιότη.
Με δάκρυ – γάλα πότισες του σπόρου τις ελπίδες
προτού τις κάψει ο κεραυνός. Εσύ , η έγνοια η πρώτη ,
που μες στο καταχείμωνο τίκτεις Αλκυονίδες.
Παιδί και Μάνα , η αγαθή και τέλεια αρμονία ,
δοξολογία « ωσαννά » , της γέννας θαύμα μέγα ,
που κάθε πόνου το αχ και το ωχ το υψώνει σ’ ευλογία.
Εσύ , με ωθείς , της αρετής το Άλφα και το Ωμέγα.
Απέραντε ωκεανέ , έλα , γαλήνη φέρε …
Κάθε μου αίνος και ωδή : Μάνα μου , Χαίρε. Ώ , Χαίρε !
Κλέοβις
Πάνος Κουμπούρας
Α΄ Πανελλήνιο Βραβείο Κελαινώ 2015
