ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Του Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία «ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΓΙΟΥ» που εδρεύει στο Αίγιο, Κορίνθου και Θέμιδος 1 , νομίμως εκπροσωπουμένου
*************
Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου
Κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως , ΑΠΌ ΤΗΝ Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ, επί της αιτήσεως αναστολής του Π.Δ με το οποίο απεφασίσθη η μεταφορά της έδρας του Τμήματος Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Πατρών από το Αίγιο στην Πάτρα, στην οποία συμμετείχε ως διάδικο μέρος και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αιγίου, πληροφορηθήκαμε το σκεπτικό της άνω αποφάσεως σύμφωνα με το οποίο, η αίτησή μας απορρίφθηκε διότι:
Α) δεν προέκυπτε πρόδηλη βασιμότητα αυτής που είναι αναγκαία για την αναστολή Π.Δ, και
2) δεν υφιστάμεθα από το Π.Δ ανεπανόρθωτη βλάβη.
Μάλιστα η μη ύπαρξη της αναγκαίας πρόδηλης βασιμότητας αιτιολογείται από το ότι οι διατάξεις του νόμου με βάση τις οποίες εκδόθηκε το Π.Δ «δεν έχουν τύχει μέχρι σήμερα της νομολογιακής επεξεργασίας» και ούτε πρόκειται να γίνει αυτό αφού ο νόμος αυτός 7 ημέρες από την έκδοση του Π.Δ καταργήθηκε από την ίδια την Υπουργό που εξέδωσε το Διάταγμα!!!!!
Όμως οι λόγοι που προβάλλουμε δεν αφορούν την ερμηνεία αυτών των διατάξεων αλλά την παράνομη εφαρμογή τους, διότι:
-ο καταργηθείς νόμος ζητούσε ΓΝΩΜΗ και ο Πρύτανης έστειλε ΠΡΟΤΑΣΗ
-ο καταργηθείς νόμος ζητούσε ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑ και η Υπουργός δεν το έστειλε ποτέ
-η νομολογία του ΣτΕ απαιτεί διαχρονικά και πάγια ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ και η Πρόταση έχει 5 αράδες στις οποίες τονίζεται ότι το Αίγιο είναι μακριά από το Κουκούλι.
Αυτών των λόγων την πρόδηλη βασιμότητα απαιτεί τόσο ο νομοθέτης όσο και η νομολογία του ΣτΕ, η οποία από το 1980 και 1984 σαφώς κρίνει ότι λόγος ακυρώσεως «όπως η έλλειψη νόμω απαιτουμένης γνωμοδοτήσεως ερευνώνται αυτεπαγγέλτως»
Για όλα τα παραπάνω υπήρξε εκ μέρους μας ένας τεκμηριωμένος φάκελος με αδιάσειστα στοιχεία και επίκληση Νομολογίας που δεν άφηναν την παραμικρή αμφιβολία για το πρόδηλο της βασιμότητας της κατατεθείσης αιτήσεως αναστολής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρόδηλη βασιμότητα προέκυπτε από την ίδια τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για την έκδοση των προσβαλλομένων πράξεων η οποία καταφανώς παραβιάσθηκε και προκύπτει αναμφισβήτητα από τα στοιχεία του φακέλου και κυρίως από την συμπεριφορα των οργάνων της Διοίκησης και του ΑΕΙ που γνώριζαν ότι παραβιάζουν ένα νόμο που λειτούργησε προς όφελός τους για τελευταία φορά, αφού η ίδια Υπουργός του Διατάγματος, τον κατήργησε στις 14-7-2022.
Σύμφωνα πάντως με την νομολογία του ΣτΕ «αιτιολογία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε παρεμφερή ΄περίπτωση, είναι αόριστη» και δυστυχώς στην περίπτωσή μας ακολουθήθηκε μια πρακτική που ξεπερνά και το όριο της μη πιθανολόγησης των απλών ασφαλιστικών μέτρων ειρηνοδικείου, αφού με την επίκληση μίας μη αναγκαίας νομολογιακής επεξεργασίας διατάξεων που κακώς εφαρμόσθηκαν και όχι εσφαλμένως ερμηνεύθηκαν, «σώθηκε» προσωρινά ένα Διάταγμα που δεν εκδόθηκε με την σωστή διαδικασία και στερείται παντελούς τεκμηρίωσης που η νομολογία την ζητάει από το 1929 που ιδρύθηκε το ΣτΕ, δηλαδή μία πρακτική που είναι αντίθετη παντελώς στο πνεύμα του κράτους δικαίου και στον σκοπό και λειτουργία της Δικαιοσύνης .
Ο Θεσμικός μας ρόλος ως δικηγορικού Συλλόγου είναι να σχολιάζουμε επιστημονικά αλλά και ουσιαστικά αποφάσεις στην έκδοση των οποίων έχουμε συμμετάσχει όταν με το σκεπτικό τους παραβιάζονται θεμελιώδεις κανόνες της διοικητικής ακυρωτικής δίκης και το δικαίωμα της προσωρινής δικαστικής προστασίας σε αυτή, παραβιάσεις που δεν συνάδουν με το κράτος δικαίου.
Στην κύρια δίκη στις 12-10-2022 θα είμαστε ΕΚΕΙ και τότε θα περιμένουμε την κρίση του Δικαστηρίου για την (απλή) βασιμότητα των λόγων και την τελική κρίση της διαφοράς .
ΕΚ ΤΟΥ ΔΣ