Ένα …αφοβικό… σαββατοκύριακο

Η αλήθεια είναι πως αυτό που βιώνουµε εδώ και κάτι µήνες εµπεριέχει µια µεγάλη δόση τρέλας. Έχοντας βιώσει όλοι µας την καραντίν, τον εγκλεισµό και την τροµολαγνεία  των προηγούµενων µηνών θεωρούµε πως η κατάσταση που βιώνουµε τώρα είναι νορµάλ! 

Αυτό είναι πέρα ως πέρα ψευδές! Μοιάζουµε µε φοβισµένα παιδιά κουκουλωµένα κάτω απ’ το σεντόνι του κρεβατιού τους! Το κατεβάζουµε ίσα στα µάτια να ελέγξουµε τί γίνεται,να πάρουµε µια ανάσα και ξανά το ίδιο απ’ την αρχή! Ο φόβος είναι µόνιµα εγκατεστηµένος εκεί!

Την προηγούµενη εβδοµάδα όταν ανακοινώθηκε το µίνι λοκντάουν  στην περιοχή µας για δυό συνεχόµενες ηµέρες η αγορά ήταν νεκρή… Ευτυχώς σιγά -σιγά άρχισαν να ξεµυτάνε που λέµε και στο χωριό µου! Όµως, δεν παύουµε να τροµάζουµε όταν το µωράκι µας ανεβάζει υψηλό πυρετό κάτι που παλαιότερα το θεωρούσαµε κάτι σύνηθες και αναµενόµενο λόγω των εποχικών ιώσεων! Να κοιτάµε µε καχυποψία κάποιον που φυσά τη µύτη του ή βήχει… Πας να βγεις απ’  το σπίτι σου µ’  όλες τις σκοτούρες που ‘χεις στο κεφάλι σου κι ανακαλύπτεις πως έχεις διανύσει κάποια µέτρα και δεν φοράς µάσκα… Τρεχάλα πίσω! Άγχος για τον ιό ή για το πρόστιµο! ∆ε µας έφθαναν όσα είχαµε φορτωθεί σα τα ζαγάρια τόσα χρόνια τώρα έχουµε κι αυτό το κακό να παραµονεύει στην γωνία!

Ανησυχώ πραγµατικά …όχι για τον ιό… αλλά για το πόσος φόβος έχει σπαρθεί… και το τι θα φυτρώσει µετά το πέρας αυτής της σποράς!

Κατάλαβα το µέγεθος της αλλαγής των ανθρώπων λόγω του φόβου  αυτό το Σαββατοκύριακο, όταν επισκέφθηκα  µια επαρχιακή πόλη όπου δεν ισχύουν ανάλογα µέτρα… Παντού έβλεπες χαµόγελα σε γέρους και σε νέους, πόσο µάλλον σε παιδιά! Οι µάσκες ελάχιστες και σχετικά κατεβασµένες… Αγκαλιές και φιλιά εγκάρδια! Άνθρωποι χαµογελαστοί να ευχαριστιούνται τον ήλιο, τη θάλασσα, να διασκεδάζουν και να µοιράζονται όµορφες στιγµές! 

Ξεγνοιασιά !

Μεγάλη υπόθεση αυτή η λέξη! Σε χαλαρώνει σε κινήσεις και διάθεση, αφήνει το µυαλό να δουλέψει αβίαστα και να δηµιουργήσει, σ΄ αφήνει ν΄ απολαύσεις την ανατολή και το ηλιοβασίλεµα, να επιστρέψεις σπίτι ανάλαφρος, ν΄ αγαπήσεις και ν΄ αγαπηθείς  και µετά να κοιµηθείς  σε πούπουλα θαρρείς…

∆ιαβάζοντας αυτές τις γραµµές νοµίζω αναγνωρίζετε όλοι πόσο µας έχει αλλάξει αυτή η πανδηµία και κυρίως τα µέτρα ασφαλείας που ΄χουν παρθεί δίχως την συναίνεσή µας !

Κι εµείς οι Αιγιώτες είµαστε επαρχιώτες ευλογηµένοι µε θάλασσα και βουνό σ΄ απόσταση αναπνοής… Με µάσκα ή χωρίς, την ανάσα µας θα την πάρουµε! Εκείνοι των µεγαλουπόλεων πώς θα την βγάλουν καθαρή δεν ξέρω… Με την απαγόρευση κάθε διασκέδασης τι θα τους µείνει; Να κοιτούν τα µπετά και να χαίρονται; Μακάρι να το ρίξουν στο διάβασµα  κι ουχί στα ψυχοφάρµακα !

Μια συµβουλή… Να ψάχνετε και να βρίσκετε την χαρά, ακόµα κι αν προσπαθούν να σας πείσουν πως δεν υπάρχει πια !

Αγγέλα Παπαβασιλοπούλου

Από την έντυπη έκδοση, εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”

Πέμπτη 15/10/2020