Κώστας Βελαώρας: “Ταυτότητα κτηρίων – Μια πρόταση για την αναγνώριση της ιστορίας στο δημόσιο χώρο”

Ταυτότητα κτηρίων: Είχα και στο παρελθόν υποστηρίξει το παρακάτω και το … ξαναζεσταίνω: είναι γνωστό ότι υπήρχε και υπάρχει μια γενικότερη τάση να γίνονται αντικείμενο ιδιαίτερων περιποιήσεων κτήρια που ενέχουν πολιτισμό, που “έγραψαν” ιστορία. Λόγου χάρη, τούτες τις μέρες το Υπουργείο Πολιτισμού θα ανακατασκευάσει – διαβάζω στην εφημερίδα – ένα σπίτι στο Άργος, όπου έζησε κάποια χρόνια ο στρατηγός Μακρυγιάννης, κυρίως γνωστός για τα Απομνημονεύματά του. Έχω προτείνει, λοιπόν, σε βασικά ιστορικά κτήρια του Αιγίου να εντοιχιστεί εξωτερικά ή να αναρτηθεί με έναν μόνιμο τρόπο η ταυτότητά τους. Με ευθύνη του δήμου.

Εν παραδείγματι και ενδεικτικά, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη επί της Βασιλέως Κωνσταντίνου γιατί να μην εντοιχιστεί το εξής πληροφοριακό κείμενο: Δημοτική Βιβλιοθήκη Αιγίου «Γεώργιος Παναγόπουλος». Το κτήριο κατασκευάστηκε στο Β’ μισό του 19^ου αι. από τον Ξενοφώντα Σταυρουλόπουλο. Σ’ αυτό στεγάστηκε το Α’ Γυμνάσιο Αιγίου – προσφορά του ιδιοκτήτη δωρητή. Τα εγκαίνια έγιναν στις 26 – 9 – 1876. Ανάμεσα στους πρώτους καθηγητές ήταν ο Μιχαήλ Παλαμάς, πατέρας του μεγάλου ποιητή μας, Κωστή Παλαμά, ο Παναγιώτης Παπαναστασίου, πατέρας του σπουδαίου πολιτικού και πρωθυπουργού, Αλέξανδρου Παπαναστασίου, γνωστού ως “πατέρα της Δημοκρατίας”, οι Γεώργιος Μιστριώτης, Δημήτριος Σαραβάκος, Γεώργιος Βάσσης και Ελευθέριος Κιούσης, μετέπειτα διακεκριμένοι καθηγητές της Φιλοσοφικής του εν Αθήναις Πανεπιστημίου. Αργότερα – στο ίδιο σχολείο, αλλά σε άλλο πια σημείο – δίδαξαν και άλλες σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο ποιητής Ιωάννης Γρυπάρης και ο πεζογράφος Αντώνης Τραυλαντώνης. Απέναντι ακριβώς, λειτούργησε αργότερα το Β’ Γυμνάσιο Αιγίου, ενώ στον ίδιο δρόμο υπήρχαν το δημόσιο Σχολαρχείο και δύο ιδιωτικά Δημοτικά. Γι’ αυτό η αρχική ονομασία της οδού ήταν “οδός Αθηνάς”, – θεάς της σοφίας στην ελληνική μυθολογία. Ως Βιβλιοθήκη, ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μέριμνας κατ’ αρχάς, άρχισε να λειτουργεί από το 1935, και το 1950 μετατράπηκε σε Δημοτική Βιβλιοθήκη. Για μεγάλο διάστημα στα μέσα του περασμένου αιώνα έμεινε ανενεργή, λόγω του πολέμου, της Κατοχής, του Εμφυλίου και των μεγάλων φθορών που είχε υποστεί το κτήριο, και επαναλειτούργησε από τη δεκαετία ’70, με τις επίμονες προσπάθειες του δήμαρχου Γεώργιου Παναγόπουλου και τη γενναιόδωρη οικονομική συνεισφορά του ευεργέτη Κωνσταντίνου Μάνου. Τα ανωτέρω, ως παράδειγμα, είναι ένα πλήρες γεύμα ταυτότητας. Γιατί να μη βλέπουμε περπατώντας την ιστορία μας; Γιατί να μην αναδείξουμε τις σπουδαίες ταυτότητες (ναός Φανερωμένης / ναός Ζωοδόχου Πηγής / ναός Εισοδίων της Θεοτόκου που επαναλειτούργησε πρόσφατα μετά 30 ολόκληρα χρόνια, “ελέω” των ευεργετών Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου / 1^οΓυμνάσιο Αιγίου / Παναγιωτοπουλέικο / Αρχαιολογικό Μουσείο / ΙΛΕΑ / κτήριο Ιστορικών Αρχείων στην κάτω πόλη / Φιλαρμονική Αιγίου / Πολιτιστικό Κέντρο ΑΛ. ΜΕΓΑΡΗΣ / άντε και καναδυό ακόμα); Η πολύτιμη έκδοση «Αίγιο / ΜΝΗΜΕΙΑ και ΤΕΧΝΗ» των Γ. Παναγόπουλου και Σπ. Κρητικού αναμένει τη χρήση της.