Μετά την παραπάνω κλαψούρα, κι επειδή απ’ όσα διάβασα στον ΤΥΠΟ της ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, στο προηγούμενο φύλλο του, συμπέρανα ότι οσονούπω το Χάρβαρντ μετακομίζει στην πόλη μας (με πρόταση της δημοτικής αξιωματικής αντιπολίτευσης), ένα ανεκδοτάκι, κομμένο και ραμμένο στα “καθ’ ημάς”, κακό δεν μας κάνει:
Από τη στήλη “Εγώ σου λέω τον πόνο μου,
κι εσύ μου γράφεις «γράψ΄ τα», στην εφημερίδα “ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ”
Πέθανε, λέει, ένας Αιγιώτης κι έφτασε στον άγιο Πέτρο. «Κοίτα» του λέει ο άγιος «επειδή είσαι από την ωραιότερη πόλη της Ελλάδας, κι επειδή εσείς, οι Αιγιώτες, είστε ταπεινοί άνθρωποι και καθόλου συμφεροντολόγοι, ζήτα μου μια χάρη και θα στην κάμω. Όποια χάρη θέλεις!».
Ο νεοφερμένος ενθουσιάστηκε. «Άγιε μου Πέτρο, θέλω να μου βρεις και να δω τη μανούλα μου. Πέθανε Μάρτη του 2005. Γωγώ Παραδείση είναι τ’ όνομά της. Αυτή είναι η πιο μεγάλη επιθυμία μου».
Σιώπησε για δυο λεπτά ο άγιος και μετά του απαντάει: «Αχ, πήγες και βρήκες το ακατόρθωτο, ευλογημένε. Εδώ η πελατεία απαριθμεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων. Από γενέσεως κόσμου οι άνθρωποι εδώ έρχονται. Μπορείς να ξεχωρίσεις μια σταγόνα σε μια θάλασσα; Μου ζητάς το αδύνατο. Το ανέφικτο. Ζήτα μου κάτι άλλο!».
Ο συμπατριώτης μας το μαγείρεψε μέσα του και … «άγιε, στο Αίγιο έχουμε ένα εργοστασιακό συγκρότημα που τώρα το κατοικούν τα φίδια κι οι κουρούνες. Μιλάω για την ξακουστή Χαρτοποιία, την ξέρεις. Λοιπόν, θέλω εκεί να στεγαστεί ένα ξένο πανεπιστημιακό παράρτημα. Γιατί να μην αναβαπτιστεί και η πόλη μου;».
Σκέφτηκε … σκέφτηκε πάλι ο άγιος και γυρίζει και του λέει: «Δεν μου λες, τη μανούλα σου πώς είπες πως τη λένε;».