Νέα χρονιά. Νέοι στόχοι. Νέα ξεκινήµατα. Είναι η χρονική στιγµή στην οποία οι άνθρωποι έρχονται κοντά σε κάθε νέα αρχή και αλλαγή. Πολλές φορές αυτή η αρχή δεν γίνεται ποτέ ή διακόπτεται στα µισά της διαδροµής.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, από το 2020 έως το 2023, κάθε αρχή χρονιάς δεν έµοιαζε µε τις προηγούµενες. Το µόνο που µας δίδαξε είναι ότι δεν µπορεί να υπάρξει προγραµµατισµός. Η έλευση της πανδηµίας και η οικονοµική κρίση συνάµα που διανύουµε, δεν αφήνει περιθώρια προγραµµατισµού, µιας και τα όσα βιώσαµε κατά εποχή covid ανέτρεψε τα πάντα και έφερε τα πάνω – κάτω στη ζωή µας.
∆εν έφταναν µόνο οι απειλές του γείτονα Σουλτάνου, ήρθε στη ζωή µας και ο Πούτιν δηλώνοντας (την περασµένη άνοιξη) ότι θα περικόψει τις ποσότητες φυσικού αερίου που θα στέλνει στην Ευρώπη. Η δήλωση προκαλεί αυτόµατη ιλιγγιώδη άνοδο της τιµής του. Αποτέλεσµα όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες και εµείς συνάµα να µπλέκουµε σε µια οικονοµική περιδίνηση άνευ προηγουµένου µε τις τιµές να εκτοξεύονται σε όλα τα είδη. Με όλα αυτά, τα κράτη µοιάζουν σαστισµένα, το ίδιο και οι πολίτες και αναρωτιόµαστε εάν µπορούµε και τι να σχεδιάσουµε;
Αν από το 2020 ως το 2023 έγιναν τόσα, τι θα έχει γίνει ως το 2033; Πόσα ακόµα έχουµε να βιώσουµε, όταν ακούµε ότι η Κίνα ζει ακόµαν έναν νέο εφιάλτη µε τον κορωνοϊό και τις µεταλλάξεις που ακούγονται ότι έρχονται; Όταν η καθημερινότητα αντί να καλυτερεύει, δυσκολεύει, με τις τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης να προκαλούν πονοκέφαλο; Πόσο αντέχει ο άνθρωπος να αντιµετωπίζει τον ίλιγγο;
Νέους στόχους θέλουµε να θέσουµε, αισιοδοξία και ελπίδα είναι τα όπλα µας, όμως αναρωτιόµαστε: θα µας αφήσουν;