Τα χρόνια κυλούν γρήγορα, σαν το νερό στ’ αυλάκι έλεγε η γιαγιά μου… Τότε , βέβαια, δεν το καταλάβαινα … Όλα , κατά την γνώμη μου , πήγαιναν αργά… κι εγώ βιαζόμουν να μεγαλώσω !
Τώρα που το κατάφερα ,με πιάνω να σκέφτομαι :
«-Δεν το πάμε πιο αργά, βρέ παιδιά ;»
Μην φανταστείτε , δεν έχω πρόβλημα με τον χρόνο! Μ’ αρέσει πολύ που μεγαλώνω ! Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή δεν μετράω ρυτίδες στο πέρασμα του χρόνου , αλλά εμπειρίες! Απλά ζητώ λίγο να μειώσουμε την ταχύτητα … για ν’ απολαύσω την διαδρομή …αυτό μόνο!
Είμαι δε σίγουρη, πως αυτό σκέφτεστε πολλοί συνομήλικοί μου ! Πατημένα τα σαράντα πλέον και δεν έχουμε καταλάβει , πώς , απ’ την κούκλα που μιλάει και περπατάει ,φτάσαμε στον πλοηγό οδήγησης ,ο οποίος μας υποδεικνύει ποιο δρομολόγιο οφείλουμε ν’ ακολουθήσουμε για να φθάσουμε έγκαιρα και με ακρίβεια στον επιλεγμένο – ευτυχώς , ακόμα , από εμάς – προορισμό μας !
Εμείς , που ,παίζοντας , ματώναμε τα γόνατά μας στις ανισόπεδες πλάκες της πλατείας Αγίας Λαύρας ή των Υψηλών Αλωνίων , που θεωρούσαμε υπέροχο δώρο το μπαλόνι με ήλιον και το κρατούσαμε δεμένο στο κρεβάτι μας μέχρι κάποια, αποφράδα, μέρα να ξεφουσκώσει … είμαστε τώρα γκριζομάλληδες, εργαζόμενοι σκληρά , με φορητό υπολογιστή υπό μάλης, κινητό τελευταίας γενιάς, αυτοκίνητο του κουτιού και σπίτι παρμένο από σελίδες περιοδικού διακόσμησης… μα, πάνω απ’ όλα, έχοντες μια οικονομική κρίση φορεμένη σα στενό καπέλο στο κεφάλι μας ,να μας προκαλεί πονοκέφαλο, κρίσεις πανικού κι άλλα πολλά τέτοια όμορφα ! Οι υποχρεώσεις , μας τρέχουν απ’ το πρωί ως το βράδυ ,και εμείς είμαστε ευχαριστημένοι γιατί πλέον έχουμε , στα σαράντα μας ,ένα στάτους ζωής …
Μα, πού καιρός να κοιταχτείς στον καθρέφτη !
Κάπως έτσι κυλά η ζωή… κυνηγώντας το αύριο… Κι όταν κάποια στιγμή , βρείς τρόπο να σταματήσεις τον ξέφρενο αυτό ρυθμό, σου ‘ ρχεται… κεραμίδα ! Γιατί πολύ απλά, η ζωή είναι σαν την μαγειρική …καμιά συνταγή δεν πετυχαίνει αν βιαστείς! Επίσης, η ζωή είναι γένους θηλυκού και απ’ όσο γνωρίζω από ιδία πείρα, αλλά κι από φίλες και γνωστές. ουδεμία έμεινε ευχαριστημένη από … βιαστικό εραστή !
Τρέχουμε νυχθημερόν για να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην λέμε… Να πληρώσουμε λογαριασμούς, τις σπουδές των παιδιών, να
πάμε κανα ταξίδι βρέ αδερφέ … Ξέρουμε το ΑΦΜ μας απέξω, αλλά θυμόμαστε αμυδρά την τελευταία φορά που αγγίξαμε τρυφερά το χέρι του συντρόφου μας , που γελάσαμε ,ειλικρινά μέσα απ την καρδιά μας με φίλους ή που παίξαμε με τα παιδιά μας … Υπερβολικό; Άντε δεν θα μιλήσω για την τελευταία φορά που είπατε : «Θα αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου !» Βλέπετε τι καλή που είμαι… και τον τομέα σεξ… ούτε καν τον αγγίζω από σεβασμό στους παντρεμένους αναγνώστες !
Γι’ αυτό λέω χρονιάρες μέρες που ‘ρχονται … να πιάσουμε φίλο τον χρόνο, κάνοντας κάτι …ρετρό και να τον καθυστερήσουμε κομματάκι !
Ας ψήσουμε κάστανα στο τζάκι… με κλειστή την τηλεόραση, το ηχοσύστημα και τα κινητά… Απογυμνωμένοι από την φασαριόζα τεχνολογία , μ’ ανοιχτές αγκαλιές , λαλίστατα στόματα. καλή διάθεση κι άπλετο χρόνο! Χρόνο να σκεφτούμε, να ακούσουμε… Ν’ αποτινάξουμε από πάνω μας ό,τι μας αποσπά την προσοχή από όποιον και ό,τι αγαπάμε ! Ας απολαύσουμε… γεύσεις, στιγμές ,συζητήσεις ή και ακόμα την γλυκιά ευτυχία του να μην κάνεις απολύτως τίποτε παραγωγικό! Να σβήσουμε και τα φώτα μετά … και να ερωτευτούμε ξανά , κοιτάζοντας πύρινους γαλαξίες από κάρβουνα να τρεμοπαίζουν μπροστά μας … Να ηρεμήσει η ταραγμένη ψυχή μας και να ξανανιώσει το ταλαιπωρημένο σώμα μας !
Αυτές τις γιορτές ,μην τις σπαταλήσουμε τρέχοντας εδώ κι εκεί … ας βρούμε χρόνο να …σταθούμε … αν όχι μπροστά στην φωτιά του τζακιού , μπροστά στον καθρέφτη 
μας ! Με πρωτόγονη όψη …γυμνοί …
Ξέρω … αντιφατικές θα πείτε οι εικόνες αυτές !
Κι όμως , η γύμνια κι η στατικότητα μπορεί αρχικά να δώσουν την αίσθηση της παγωνιάς στο κορμί … αλλά καθώς η ώρα περνά και μείς συνεχίζουμε να παρατηρούμε το είδωλό μας στον καθρέφτη , οι ατέλειες αμβλύνονται και η αποδοχή της πραγματικότητάς μας, θα φέρει θέρμη και γαλήνη στην ψυχή !
Όπως και με τα κάστανα που σαν καλοψηθούν στην φωτιά ,η σάρκα αφαιρείται και όλη η νοστιμιά στην καρδιά τους βρίσκεται , έτσι γίνεται και με τον άνθρωπο … αφού ελευθερωθεί απ’ τα επίκτητα, τα περιττά και κοιτάξει βαθιά μέσα του, εκεί θα βρεί τον λόγο της ύπαρξης , μα και της ολοκλήρωσής του !
ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Δημοσιεύτηκε στον “ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ” Πέμπτη 22/12/2016)